Breaking the chains
Hulpproject 162 - december 2022.
Echte helden zijn geen denkers maar doeners. Ze springen in waar ze nodig zijn, zonder eerst te verzinnen of het wel handig, verstandig of zelfs veilig is.
Slechts enkele dagen na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne besloten Tom, oprichter van Breaking the Chains, en zijn vriend Steve met een bus vol dierenvoer naar Oekraïne te reizen. En ze zijn daar nooit mee gestopt.
Breaking the Chains … een naam die veelvuldig rondzong in het begin van de oorlog. Vrijwel zeker hebben jullie erover gehoord, hen bewonderd en hun avonturen gevolgd.
Tom had op dat moment al 17 jaar in het Britse leger gediend en met zijn vriend Steve, ook een ex-militair, twijfelde hij geen moment en vertrok …
Zij waren op dat moment niet de enigen die richting Oekraïne vertrokken, maar door hun militaire vaardigheden en kennis durfden zij zich te begeven naar regio’s die voor vele andere hulpverleners toen onbereikbaar waren.
Wellicht hebben jullie het verslag gelezen van ‘ons’ asiel ‘Shelter Friend’ In de stad Dnepropetrovsk, in de media kortweg ‘Dnipro’ genoemd. Tom en Steve waren degenen die zelfs zó diep het oorlogsgebied in gingen om ook bij Marina een voorraad voer te brengen.
Daarna vonden ze in centraal Oekraïne een plek die ze als uitvalsbasis en opslagplaats konden gebruiken, een redelijk veilige plek waar vrijwilligers voer en medische benodigdheden heen konden brengen en van waaruit Tom en Steve de spullen naar verdere en onveilige gebieden konden vervoeren. Vele duizenden kilometers en vele lange dagen volgden.
Al snel werden ze bekend en kregen ze de ene melding na de andere. Ze stuitten op asielen die door de eigenaren waren verlaten en waar niemand meer voor de dieren zorgde, ze kwamen ten hemel schreiende toestanden tegen van dieren die gewoon nog aan de ketting waren achtergelaten door de mensen die vluchtten, ze kwamen dieren op straat tegen die ernstig gewond waren door de bombardementen en als ze niet fysiek gewond waren dan waren ze wel ernstig getraumatiseerd door alle herrie van de raketinslagen, de chaos in de ruïnes van de steden en dorpen, de paniek overal.
Misschien ook wel mooi om te vermelden dat Marina, van het asiel ‘Shelter Friend’, ondanks alle oorlogsdreiging en het feit dat ze zelf honderden honden en katten in haar asiel opvangt, nog een stap verder ging om ook een dodingsstation in Oekraïne leeg te halen … Tja, een dodingsstation … bemand door mensen die geen zier om dieren geven … ze lieten ze gewoon verhongeren …
Marina, en later Tom, heeft er een aantal gered. En wij, van Dierennood, moeten nu bekennen dat we nog nooit zoiets gezien hebben. We waren helemaal verbijsterd toen we zagen hoe die arme, arme dieren werden mis(be)handeld. Elk dier in het dodingsstation bleek een grote afschuwelijke, mensonterende tattoo op de gevoelige buik te hebben gekregen. Ik moet zeggen, het benam ons de adem …
Maar goed, de gewonde en getraumatiseerde dieren werden door Tom en Steve meegenomen naar de ‘veilig plek’ en verder door dierenartsen en vrijwilligers geholpen.
Het aantal volgers op Social Media bleef groeien en verzoeken voor hulp vanuit heel Oekraïne bleven binnenkomen, soms honderden per dag! Elke dag weer moest er worden afgewogen aan wie er die dag hulp geboden kon worden en aan wie niet..
Die keuze iedere dag weer te moeten maken is verschrikkelijk en al snel was het team het er over eens dat ze moesten uitbreiden. In Roemenië werd een nieuwe veilige plek gecreëerd om zowel de dieren als de vrijwilligers te kunnen huisvesten. De exacte locatie van ‘de compound’ en het asiel geven we om veiligheidsredenen niet vrij.
Deze mensen wagen dag in dag uit hun leven en opereren soms op maar enkele honderden meters van het front. Elke missie wordt nauwkeurig gepland en bij Tom staat de veiligheid van zijn team voorop. Om diezelfde reden is er ook geen aparte Facebookpagina van de shelter. Daarvoor vragen zij – en wij – begrip.
Tussen alle geredde honden en katten waren er nog meer bijzondere dieren die hulp nodig hadden. Bijvoorbeeld 9 leeuwen uit een dierentuin in Odessa of het bijzondere verhaal van Bolik, de grizzlybeer en Elsa, de wolf. Beide zaten ergens in het oosten van het land in gevangenschap. Bedreigd door de oorlog en beide in een veel te klein verblijf, zogenaamd voor het vermaak.
Gewapend met een slijptol werden de dieren uit hun vreselijke hok bevrijd en na een lange rit met veel bekijks onderweg (wie rijdt er nu immers met een beer en een wolf rond in oorlogstijd?) werden Bolik en Elsa naar een reservaat gebracht in Roemenië. TJ, de chauffeur van dienst, beleefde op dat moment, naar eigen zeggen, één van de mooiste momenten in zijn leven!
Bovenstaande klinkt allemaal geweldig en dat is het ook, maar het heeft echt letterlijk bloed, zweet en tranen gekost en boven alles een hoop doorzettingsvermogen van alle betrokkenen. De teams in het veld hebben tienduizenden kilometers afgelegd en zijn bijna continue zowel fysiek als mentaal tot het uiterste gegaan.
Hun voertuigen gaan door de slechte wegen in Oekraïne bijna wekelijks kapot. De vrijwilligers ter plaatse werken ook van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. De dieren onder hun hoede zijn vaak dieren die onmiddellijk hulp nodig hebben doordat ze bijvoorbeeld verlamd zijn geraakt door beschietingen of het instorten van hun huis, zwaar ondervoed, gewond of ernstig ziek.
Regelmatig zijn amputaties nodig en worden kogels verwijderd en dus is er heel veel zorg nodig. Goede hygiëne, maar ook quarantaine van de dieren die nieuw binnenkomen, is noodzakelijk. De vrijwilligers, waaronder inmiddels ook een aantal lokale Oekraïners, doen echt fantastisch werk.
De meeste dieren komen getraumatiseerd binnen, maar door de onvoorwaardelijke liefde die ze van de vrijwilligers krijgen en doordat zij dag en nacht met de honden en katten samenleven, veranderen ze bijna allemaal na enkele weken in de meest liefdevolle en aanhankelijke dieren.
Het is echt fenomenaal om te zien wat het team, de dierenartsen en de vrijwilligers samen bereiken. Regelmatig staat iedereen te janken door de verbluffende resultaten van al dit harde werk.
Och, er is zoveel meer te vertellen. Over de chimpansee Johnny die, ondanks zijn eigen honger, Tom de helft van zijn banaan gaf…
Van een andere Johnny, de door kogels verlamde Stafford, die al kruipend door niemandsland de Oekraïnse soldaten wist te bereiken. 9 uur duurde de rit voor het team om Johnny op te halen maar die liet zich ook van zijn dapperste kant zien. Hij kreeg een rolstoel aangemeten en gaf meteen gas. Als een malle rent hij nu dagelijks zijn rondjes.
En laten we Phoenix niet vergeten. Een hinkende husky-achtige hond met 3 bebloede poten, zijn vacht vol modder, aan het front van de stad Mykolaiv. De beschietingen gingen dag en nacht door terwijl de beelden van Phoenix rond gingen op Facebook. Toch besloot het team Phoenix en nog een aantal andere dieren te gaan halen. Helaas moet Phoenix door zijn verwondingen beide achterpoten missen en een gedeelte van zijn voorpoot. Maar kijk hem nu eens: met rolstoel en een prothese. Hij was vies, verwaarloosd, ernstig gewond, verlaten, getraumatiseerd… En nu is Phoenix onze held!
Dit is waar zij het voor doen. Naast de verschrikkelijke dingen die ze helaas te vaak meemaken, zien zij dat zoveel dieren die kansloos achterbleven, getraumatiseerd ronddwaalden of ernstig gewond en voor dood werden achtergelaten, weer helemaal opbloeien doordat ze de verzorging, liefde en respect krijgen die ze verdienen.
Er zijn nog dagelijks uitdagingen voor het team. Nu de berichtgeving over de oorlog in Oekraïne is afgenomen, neemt ook het aantal donaties af. Met de winter voor de deur is de grootste uitdaging om zoveel mogelijk diervoeding af te leveren op plaatsen in Oekraïne waar dit het hardst nodig is.
Voeding wordt met de dag duurder in Oekraïne en is op veel plaatsen schaars. Er zal dus vanuit Europa zoveel mogelijk voeding moeten worden ingezameld om dit, voordat de barre winter invalt, te verdelen en zoveel mogelijk dieren te voorzien van een voorraad waarmee men de winter doorkomt.
Wanneer er bijvoorbeeld sneeuw komt te liggen op de veelal kapotgeschoten wegen is het levensgevaarlijk om de weg op te gaan. En hoe mooi een winterlandschap ook kan zijn, wanneer de hele wereld wit is, worden bewegingen van een transport veel makkelijker waargenomen waardoor de veiligheid afneemt.
Ook zijn landmijnen niet zichtbaar en bestaat de kans dat grote delen van het land afgesloten worden van de buitenwereld. Voer en het transport daarvan zijn dus op dit moment erg belangrijk en hebben prioriteit. Daarnaast gaan alle kosten voor voertuigen, transport, medicatie, dierenartskosten en de verzorging van de dieren gewoon door.
Buiten kijf staat dat zonder de geweldige financiële hulp van donateurs uit alle delen van de wereld, het team bovenstaande nooit had kunnen bereiken. Elke dag weer zijn zij dankbaar voor de steun en support die ze mogen ontvangen. Zonder die hulp zouden vele honderden dieren door honger of verwondingen inmiddels waarschijnlijk niet meer bij ons zijn.
Helaas gaat de oorlog nog steeds door, het eind is nog niet in zicht. Maar de belangstelling voor Oekraïne ebt langzaam weg. De kranten en het journaal brengen weer ander nieuws.
Voor Breaking the Chains is stoppen geen optie. Er zijn nog ontelbare dieren in grote nood en er komen er elke oorlogsdag méér bij.
Blijf deze grote helden alsjeblieft steunen zolang het nodig is.
Iedere donatie, ook een kleine, helpt.
Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 162’
en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.
Of doneer via onderstaande knoppen:
Stand per 17 maart 2024: 20.544 euro
17 maart - Plus 25 euro, dank je wel.
29 mei - En nu weer 20 euro erbij... Dank je, Gaytrie!
16 jan. - En nog eens 100 euro erbij!
2 jan. - Ook de laatste week voor dit hulpproject in Oekraïne werd weer ruim gedoneerd, waardoor zelfs het record streefbedrag van 20 mille overtroffen werd! Ontzettend bedankt jullie allemaal voor de vele en grote donaties die wij hiervoor mochten ontvangen en direct zullen doorstorten naar de geweldige organisatie die dit alles organiseert!
27 dec. - Omdat Hanno tijdens de Kerst en Oud- en Nieuw bij zijn zus in Oostenrijk is, kan hij op zijn laptop alleen de donateurs bedanken, waarvan hij daar het e-mailadres online kan bekijken. Dat is wel het geval bij de giften via het Mollie betaalplatform maar niet via de banken. Dus hierbij een algemeen dank-je-wel voor iedereen die zowel vorige week als deze week een zeer welkom bedrag voor een van de hulpprojecten heeft overgemaakt!
26 dec. - Dit is inmiddels zonder meer ons hulpproject met het allerhoogste donatiebedrag! Wij zijn er stil van..... Maar natuurlijk alle gulle gevers ontzettend BEDANKT daarvoor!
19 dec. - Grandioos lieve dierenvrienden! Ook deze week bleven jullie doorgaan met fantastische donaties voor dit bijzondere hulpproject voor de achtergelaten dieren in Oekraïne. Weer veel dank!!
12 dec. - Soms zijn er van die momenten dat wij een gat in de lucht zouden willen springen.... Wat een super mooi bedrag is er dankzij de nieuwsbrief met het verhaal over de moedige dierenredders in Oekraïne deze week binnengekomen! We hebben meteen maar het streefbedrag hoger gezet... Allen ontzettend bedankt!
5 dec. - Mooie eerste week voor dit echte december project in Oekraïne!
Alle donateurs zéér veel dank!
Week t/m 4 dec. - 1.037 euro
Week t/m 11 dec. - 6.840 euro
Week t/m 18 dec. - 3.343 euro
Week t/m 25 dec. - 6.760 euro
Week t/m 1 jan. - 2.234 euro
Week t/m 8 jan. - 25 euro
Week t/m 15 jan. - 100 euro
Week t/m 5 febr. - 50 euro
Week t/m 30 april - 50 euro
Week t/m 28 mei - 20 euro
Week t/m 17 dec. - 25 euro
Week t/m 7 jan. - 10 euro
Week t/m 14 jan. - 25 euro
Week t/m 17 maart - 25 euro
Hulpproject 183 – Nikos bevrijdt kettinghonden
De hoofdrolspelers van de meeste van onze hulpprojecten zijn geweldige asielhouders. Die naast het harde werken in hun asiel ook daarbuiten zwerfdieren helpen. Maar dit keer is het omgekeerd, want Nikos Tsikalakis is op Kreta voornamelijk in zijn wijde omgeving bezig met veel dierenleed, waaronder het regelmatig bevrijden van honden die constant aan een ketting... Verder lezen→
Klein Project 124 – Livia redt honden van de dood
Sinds Livia Paun in het gemeenteasiel Fetesti werkt is er geen hond meer gedood! Klein Project 124 - September 2024 Officieel is het een “killshelter”, maar sinds Livia Paun in het Roemeense gemeenteasiel Fetesti werkt is er geen hond meer gedood! Maar laat ik bij het begin beginnen. Jarenlang was Livia vrijwilligster in het asiel.... Verder lezen→
Hulpproject 182 – Brand in een Roemeens asiel
Brand in Roemeens asiel Hulpproject 182 – sept. '24 Op zich had Mirela Soare het allemaal weer redelijk voor elkaar... De enorme toestroom in haar asiel van honderden honden en katten door het oorlogsgeweld in Oekraïne had ze met veel moeite kunnen organiseren, totdat het noodlot toesloeg... Vorige maand ontstond er bij haar plotseling een... Verder lezen→
Lieve mensen, wat een super mooi bedrag is er al opgehaald!
Namens het gehele team van Breaking the Chains ben ik gevraagd om jullie te bedanken.
De enorme kou en de constante aanvallen op het energienetwerk waardoor er vaak geen verwarming, water en elektriciteit beschikbaar zijn, maakt het voor alle organisaties en vrijwilligers maar ook voor alle bestaande shelters ontzettend moeilijk om hun werk te kunnen blijven doen.
De uitdagingen zijn enorm, maar desondanks gaat iedereen door en Breaking the Chains probeert zoveel mogelijk voedsel en hulp af te leveren in de gebieden waar dit het hardst nodig is.
Zoveel mogelijk dieren worden in veiligheid gebracht en gewonde dieren krijgen de medisch noodzakelijke hulp en een plek in de shelter.
De eerste groepen dieren hebben inmiddels de shelters verlaten en zullen een fijne kerst vieren bij hun nieuwe families, maar er zijn er nog velen, zeg maar gerust duizenden, die hulp nodig hebben.
De boodschap die Breaking the Chains wil overdragen is daarom ook dat elke donatie, naar welke organisatie dan ook, ontzettend hard nodig is om de arme en onschuldige dieren in Oekraïne te helpen!
Beste Cindy,
Ook wij zijn erg verheugd over de mooie opbrengst tot nu toe voor dit belangrijke project samen met jullie!
Mede namens alle donateurs onze welgemeende complimenten voor jullie gehele team om deze moedige reddingsacties uit te voeren!
Heel veel succes verder ermee!
Hartelijke groeten,
Hanno Berger
Geweldig. Ik heb ook een donatie gedaan voor deze geweldige mensen.
Respect.👍👍👍👍
Super lief van je, Maria!
Dank je wel!
Groetjes, Hanno
Wat je zegt….waarom niet een programma over dit soort dierenellende?Misschien Jan Slagter benaderen???Die man heeft een gouden hart…..dus ook voor dieren,denk ik dan.
Is al vele malen geprobeerd, maar het zal helaas wel iets met kijkcijfers te maken hebben…
Het is te triest voor woorden dat de rijke bnn ‘rs ook nooit een programma maken over de arme dieren…gaat enkel om hun ego…kleding…meer en meer ego…
Nooit zie ik op de stomme journaal de arme dieren…zelf steun ik behoorlijk wat…en zou elk dier willen helpen maar oh oh…ik koop al maanden geen kleding of schoenen. Probeer ook op marktplaats iets te verkopen en dat doneer ik hier…mijn respect voor de zogenaamde tv makers is echt op….nee nooit meer een cent nog naar de mens…alleen voor dieren ….arme dieren….
Tsja, daar zeg je wat.
Het lijkt wel of men in Hilversum denkt dat dierenprogramma’s niet veel belangstelling trekken.
Ik denk net als jij dat daar wel degelijk veel kijkers voor zouden zijn!
Het is waar dat er maar weinig wordt gesproken over de dieren, ook KATTEN, die zijn achter gelaten in Oekraïne!!
Het journaal bestaat alleen maar uit voetbal, wat mij totaal niet interesseerd!
Al het geld wat wordt uitgegeven aan dat zinloze vuurwerk, zou mooi kunnen worden besteed aan zoveel dierenleed in de wereld!
Veel mensen zijn egoïsten en denken alleen maar aan zichzelf!!
Gelukkig zijn er ook nog goede mensen en helden op deze wereld, die wel gaan voor de dieren.
Voor dat soort mensen heb ik groot respect!!
Beste Henny,
Dank voor je mooie woorden!
Zo te zien ben je een echte dierenvriend in hart en nieren!
Tsja, ik begrijp wat je bedoelt, maar wij hebben deze maand dit project voor de dieren in Oekraïne dan ook bewust weer opgenomen, omdat er eigenlijk niet zoveel donaties voor deze dieren de laatste maanden bij ons meer binnenkwam.
Dat geldt ook voor radio en TV, waar vaak ander nieuws van meer dichtbij voorrang krijgt op de al bijna een jaar durende vreselijke oorlog in Oekraïne.
Wij zien het dan als onze taak om juist in deze decembermaand de afschuwelijke situaties voor ontelbare zwerfdieren tussen al dat oorlogsgeweld weer – via deze grandioze dierenredders – onder de aandacht te brengen op onze website.
Nog even over de zwerfkatten daar: natuurlijk hebben ook zij erg te lijden onder deze omstandigheden. Maar terwijl veel honden aan een ketting vastgebonden werden, werd dat met katten niet of amper gedaan.
Als deze dierenredders echter een kat in nood tegenkomen, zullen zij zoveel mogelijk ook die dieren van voer voorzien en eventueel naar betere plekken proberen over te brengen.
Nogmaals veel dank voor je reactie!
Geen dank!
Ben altijd bezig met dieren in nood.
Zoals de hond hiernaast aan de ketting.
De eigenaar is vertrokken in augustus en de hond krijgt af en toe te eten, evenals de tortelduifjes en de katten. Ik heb een huisje op mijn terrein staan, met hooi en voer dagelijks de katten in een oud nachtkastje, zodat alles droog blijft
Hier is het al -11 graden geweest! Ga vandaag weer actie ondernemen!
Alles aangeschreven ( ik woon in Frankrijk) en NIEMANd die iets doet voor deze dieren!!Frankrijk is ook niet bepaald een diervriendelijk land. Staat op nummer één als het om buiten zetten van honden en katten gaat, vooral met de vakanties.
Wat zegt de dierennoodcentrale op 144?
Ik woon in Frankrijk en niet in Nederland.
O ja, dat is waar ook…
Is er een dierenpolitie in Frankrijk?
Ik wil inderdaad graag reageren. Afschuwelijk dat ik moet zeggen dat met zó veel èchte nood dieren die misschien nooit meer een huis zullen krijgen voorzien worden van dure hulpapparaten. Nogmaals afschuwelijk maar in dit vreselijke drama kan geld voor dieren beter besteed worden. Ik steun nu liever een asiel in Oekraïne. Dan weet ik dat het “ècht” besteed wordt voor honger en opvang.
Mvg
Beste Tjitske,
Dank voor je reactie!
Ik begrijp je reactie en als die looprekjes veel geld zouden hebben gekost, dan kan je daar inderdaad vraagtekens bij zetten.
Maar dat is dan ook niet het geval, sterker nog, in Oekraine zijn zulke hulpmiddelen zeker momenteel, niet of amper te koop. Deze looprekjes worden gelukkig gedoneerd samen met andere hulpgoederen zoals voer door veel dierenvrienden uit diverse landen. Dit alles wordt met vrachtauto’s vol met hulpgoederen naar deze hulpverleners gebracht.
Zoals je uit het verhaal kunt opmaken, houdt het voor deze dierenredders niet op met het brengen van alleen voer.
Zij willen dan ook juist de dieren die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen zoveel mogelijk ècht helpen, bijv. met het regelen van een adoptie in een ander land, of als dat niet mogelijk is door een handicap deze dieren met zo’n tweedehands rolstoeltje ergens in een asiel toch nog mobiel laten zijn.
Als een dier door verwonding door het oorlogsgeweld verlamd is geraakt, kunnen zij het niet aanzien om zo’n dier ergens hulpeloos achter te laten.
Nogmaals dank voor je reactie.