Klik HIER voor een update

In Tanger, een van de grootste steden van Marokko, leven ongeveer 300.000 straathonden en zelfs nog een groter aantal katten. Alleen al in die ene – grote – stad!

Salima (Sally) Kadaoui, een Marokkaans-Britse vrouw kon het niet aanzien, overal waar ze keek, zag ze magere lijfjes, kreupele pootjes, schurft, verwondingen en dan ook nog de brute wijze waarop de bevolking de toch al angstige dieren nog een schop nagaven.

Dier na dier haalde ze daarom naar binnen in het huis van haar zus. Maar vijftig honden maken niet veel verschil op die grote aantallen op straat.

Het moesten er daarom meer worden... Heel lang hoefde ze over die beslissing niet na te denken.

Sally verkocht al haar bezittingen in Engeland en startte een echte ‘sanctuary’, een plek waar honden niet in kennels of kooien zitten, maar samen met andere honden kunnen rennen, spelen, kortom een beetje genieten in hun hondenleven.

Na al die jaren is er nog steeds geen stromend water in de opvang. Er is een waterput, maar die staat regelmatig droog. De zomers zijn heet en regen valt er nauwelijks. Water moet dan worden ingekocht en daarvoor is 100 euro per week zeker geen hoge schatting. We vragen ons af hoe ze het toch steeds allemaal voor elkaar krijgen. Wat een klus: al die dieren water geven, de was doen, het terrein schoonhouden … Met emmertjes?

Maar nog steeds maken ruim 650 honden weinig verschil in de grote aantallen die op straat leven. Ze piekerde hoe ze nóg meer kon doen voor ze. En weer was het beeld voor haar snel helder.

Het resulteerde in project Hayat, ‘The Project of Life’.

Dat houdt een enórm en belangrijk sterilisatieproject in voor honden en katten. Vangen, steriliseren en weer terug plaatsen in hun roedel of groep. Plus dat de dieren behandeld worden tegen wormen, vlooien en ook gevaccineerd worden.

Een waanzinnig groot en belangrijk ‘levensproject’ en dát in een land als Marokko!

Zeker niet minder belangrijk is daarbij de rabiës-vaccinatie. De angst voor hondsdolheid zit diep ingebakken in de hoofden van de mensen en is één van de redenen dat dieren massaal worden omgebracht.

Sally probeert ook steeds in de buurt waar een sterilisatiecampagne is geweest de bewoners warm te maken om voor de dieren te zorgen. En te melden als ze denken dat een dier medische zorg nodig heeft.

En hadden we al gezegd dat al die dieren ook nog regelmatig worden gevoerd op haar kosten?

Door de jaren heen hebben er meer dan 3200 (!) dieren deze sterilisatie gehad, 12% van de hele populatie in Tanger. We hebben groot respect voor dat enorme aantal, voor de kracht en de moed van één vrouw tegenover een grotendeels vijandige bevolking.

Maar ondanks alle inspanningen is het werk nog lang niet klaar. Nog vele duizenden moeten ooit nog aan de beurt komen. Onlangs kwam zij te weten dat het gemeentebestuur had besloten om zelfs de honden met een 'tag' in hun oor, die dus gezond waren, om ook die te vangen om gedood te worden.

Direct heeft zij met een aantal andere vrijwilligers meer dan 150 van die honden in haar asiel erbij opgenomen.... Letterlijk de dood weten te voorkomen. Maar ja.... wel weer 150 bekjes erbij om te voeren...

Sara Moussaoui woont in Nederland, maar gaat regelmatig naar Sally toe om te helpen. Soms maandenlang. Zij is zo goed op de hoogte van het reilen en zeilen van SFT dat ze de sociale media voor de opvang doet.

Zo probeert ze meer bekendheid en donaties te verkrijgen. Want zoals gewoonlijk laat de overheid zijn gezicht niet zien.

Sara vertelt onder andere dat ze in augustus nog in Tanger was. Het aantal zwerfhonden en zwerfkatten was enorm. Allemaal wanhopig op zoek naar eten, water en verkoeling.

De schulden bij de dierenarts en de voerfabrikant zijn óók enorm, lopen ook in de tienduizenden euro’s.

Toch kan een dier in nood nog steeds op Sally rekenen.

En dat kunnen ze blijven doen met een beetje hulp van ons.

Want kwetsbare dieren zullen altijd de steun van mensen nodig hebben. Van iemand zoals Sally, die terecht zegt: “ik heb geen keus, ik moet om hulp vragen: “alsjeblieft, help ons met voer voor onze dieren”.

“Please help us get this food for our babies..”.

Als het aan ons ligt, komt dat zeker in orde.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 161’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Er zijn zulke prachtige mensen op deze aarde. Het zijn er alleen te weinig.

Met meer mensen zoals Daniela Elena Sandoiu zouden de dieren niet hoeven te wachten tot ze in het hiernamaals zijn.

Dan zouden ze hier op aarde in geval van nood al door een lief iemand zoals deze vrouw geholpen kunnen worden...

Daniela woont in Buzau, Roemenië en beheert haar eigen asiel, ‘Gocu shelter’. Constant meer dan 300 honden en daarbij geiten, schapen en konijnen.

En dat doet ze allemaal alleen. Jullie weten van onze wachtlijst. Bij de aanmelding vorig jaar (wij hebben een lange wachtlijst) had ze nog hulp van een partner. Maar die trok het loodzware leven niet met als gevolg dat Daniela het nu alleen moet rooien.

Want wie houdt zo’n leven vol? Elke dag voor dag en dauw opstaan en kei- en keihard werken. Niet alleen lichamelijk maar zeker ook geestelijk.

De hele dag zitten er zorgen in je hoofd en probeer je te bedenken wanneer je wát kunt doen. Dit moet nog en dat … En er moeten ook nog dieren naar de dierenarts. Maar die dierenarts zit 72 kilometer verderop. Nee, niet over de A20 of andere snelwegen, die zijn er nauwelijks.

Wel kleine bochtige weggetjes waar je hooguit 50 kilometer per uur kunt rijden.

Dat kost niet alleen geld, dat je niet hebt. Maar ook tijd, wat je niet hebt …

Een leven dus zonder maar te dènken aan een vrije middag, een kwartiertje rustig zitten met een beker koffie, even met de moede benen op de bank.

Wij krijgen altijd een bijzonder inkijkje in iemands leven. Waardoor we steevast diep geroerd raken.

We leven dan intens mee en proberen jullie, lieve donateurs, ook deelgenoot te maken van de noden van de dierenhelpers.

Dan schrijven we vanuit ons warme huis aan jullie, die het project lezen in jullie comfortabele woonkamer. En proberen de omstandigheden van Daniela te schetsen. Zó, dat jullie het net zo ervaren als wij.

Daniela heeft meestal geen geld en geen of weinig hulp. Hooguit helpt haar moeder een paar uurtjes. Ze leidt een leven dat net zo vol ontberingen en tekortkomingen zit als dat van haar dieren.

Ze woont in 2 kleine kamertjes met 20 oude en zieke honden. Ze wast zich met een teiltje water en zit vaak in het donker omdat ze de rekeningen niet kan betalen.

En die rekeningen zijn hoog! Stapels onbetaalde facturen liggen te wachten. Voor water, dierenarts, de voerleverancier.

Sommige mensen verwijten haar: “waarom heb je zoveel dieren? Je kunt niet eens brood voor ze kopen?” Maar Daniela zal zeker geen gezonde honden van straat halen.

Alle dieren die bij haar zitten, zitten er met een goede reden. Overigens voert ze óók nog de honden op straat en in het veld, in de hoop dat die in ieder geval gezond zullen blijven en niet ook nog bij haar terecht komen.

Af en toe wordt er wel een lading hondenvoer bezorgd, maar dat is er in 2 weken weer doorheen.

Natuurlijk wordt het weer een lang verhaal. Dus nog even in het kort over haar dieren.

Ja, ook dit maal is de naam Gocu shelter vernoemd naar een geliefde geredde hond. Gocu was nog maar een pupje van 5 maanden, gevonden in een greppel. Waarschijnlijk was hij al dagen daarvoor aangereden want de wormen aten het arme dier van binnenuit op.

Het ene voorpootje moest worden geamputeerd en zijn andere voorpootje bleek ook nog eens verlamd te zijn, er was niets meer aan te doen …

Nu is hij 5 jaar oud en gewend om alleen zijn achterpoten te gebruiken.

Wat kunnen dieren zich toch wonderwel aanpassen.

En die geiten? Ach, Daniela redde ze van een herder die hen niet rendabel genoeg vond. Hij had niets aan ze, zo zei hij, ze moesten maar dood. Tja, zoiets moet je niet tegen iemand als Daniela zeggen. En dus lopen er nu 20 geiten tussen alle honden 😊

Ze weet het, de situatie is kritiek voor iedereen en toch moet ze soms even huilen. Het zal nooit eindigen. Ze probeert soms om op straat een dier voorbij te lopen omdat het er ècht niet meer bij kan…, maar dan loopt ze toch weer terug.

Haar lichaam doet aan alle kanten pijn van het sjouwen, ze loopt ver achter met de werkzaamheden, ook met schoonmaken. Er is meestal niet eens geld voor was- of schoonmaakmiddelen.

Wat moet Daniela moe zijn. Moe van alles, van het vele werk en de dagelijkse strijd.

Het werk kunnen we haar niet uit handen nemen. Maar haar kopzorgen betreffende voer en rekeningen kunnen we wel verlichten.

Wellicht dat Daniela zich dan al een heel stuk beter zal voelen.

Je kunt Daniela direct helpen.

Dat kan door een bedrag over te maken naar

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. HP 151

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: