De waarheid over dierenstichtingen – Zoals gepubliceerd in De Dikke Blauwe.
‘Statistieken vertellen ons dat 67% van de Nederlanders aangeven échte dierenvrienden te zijn en sommigen van hen nemen dan ook een dierenstichting op in hun testament.
Maar meestal beperkt zo’n stichting zich om alleen dieren te willen helpen in ons eigen land. Terwijl Nederland nu juist het enige land ter wereld is zonder zwerfhonden!
In andere landen is er veel meer dierenleed en worden zwerfdieren meestal respectloos behandeld. Hanno Berger, mede-oprichter van de gespecialiseerde Stichting Dierennood stelt dan ook: “Als je zwerfdieren wilt helpen die het meest in de ellende zitten, is het goed om eerst te kijken welke dierenstichtingen welke hulp bieden.
De grote dierenstichtingen in Nederland bieden principieel alleen hulp aan dieren in ons eigen land. Maar omdat er hier geen zwerfhonden zijn, maar wel meer dan 55 keurige en gesubsidieerde asielen, een dierenpolitie die met het noodnummer 144 kan worden opgeroepen en de meeste van de ruim 650 dierenambulances die hier rondrijden niet eens voor noodgevallen gebruikt worden, blijft er jaarlijks veel geld over dat niet gebruikt wordt.
Hun reserves bedragen dan ook – vaak door legaten – vele tientallen tot zelfs meer dan 100 miljoenen euro.
De meeste dierenvrienden weten dat de échte nood voor zwerfdieren juist plaats vindt buiten onze landsgrenzen.
Er zijn een aantal (zeer) grote dierenorganisaties die wel wereldwijd opereren. Zoals IFAW, WAP en Four Paws. Bijv. bij rampen. Of bijv. een tijger met groot materieel kunnen verplaatsen. Prachtig werk dat echter per dier vaak buitengewoon veel kosten met zich meebrengt.
Voor deze organisaties gaat bovendien een aanzienlijk gedeelte van de donaties en legaten niet naar directe dierenhulp, maar naar kosten zoals salarissen van directeur(en) en medewerkers, huisvesting, vervoerskosten, dure TV-/radioreclames, andere publiciteitskosten, etc. Dit alles kan oplopen tot wel enkele tientallen (!) procenten van de totale inkomsten.
Als iemand als dierenvriend echter de voorkeur geeft aan meer kleinschalige hulp, waarbij voor relatief weinig geld veel zwerfdieren in nood geholpen kunnen worden, dan zijn er in Nederland een aantal stichtingen waar men uit kan kiezen.
De meeste van hen werken voornamelijk in één of in maar een paar landen. Slechts een beperkt aantal stichtingen biedt wereldwijd steun aan lokale dierenhelpers. Naast stichting WereldAsielen is dat ook de stichting waar ik mede-oprichter van ben: Stichting Dierennood. Bij Stichting Dierennood gaat 100% van de donaties en legaten daadwerkelijk naar dieren in nood, wat vrij uniek is. Dat is mogelijk omdat onze stichting geen salarissen kent, of kosten voor huisvesting of lease-auto’s.”
Hanno Berger geeft aan dat de controle op de betrouwbaarheid van iedere aanvraag bij Stichting Dierennood langdurig en intensief is. En stelt: “Wij checken zowel via social media maar ook online via Google. De e-mails over en weer zijn daarbij niet te tellen. Dit gehele proces neemt soms zelfs meer dan een jaar tijd in beslag.” Ook de verantwoording van iedere donatie wordt door stichting Dierennood zeer serieus genomen. Dat begint al met het wekelijks bijwerken van de stand van de donaties per hulpproject op de website.
Maar ook de concrete resultaten na afloop van ieder hulpproject worden op de homepage van hun website geplaatst, met uitgebreide verslagen, foto’s en soms zelfs video’s van een nieuw gebouwd asiel of bijv. een vrachtwagen vol met voer voor de hongerige dieren.