Wij staan al bijna 10 jaar in nauw contact met de Nederlandse Fionna, die samen met haar man een bedrijf runnen in Goa / India. Naast de zakelijke beslommeringen, is zij ook heel actief met het helpen van gewonde zwerfdieren en vooral ook veel dieren laten steriliseren. Daarvoor heeft zij de stichting Stray Assist opgericht en zelfs een kleine privékliniek in hun eigen huis gemaakt, waar zij lokale dierenartsen voor vraagt om te komen helpen. Ook ondersteunen zij een grotere lokale dierenkliniek.

Hier een verslag van haar dat wij ontvingen:

"De afgelopen 18 maanden is iedereen in Stray Assist constant op de been geweest doordat we te maken kregen met de ene ramp na de andere.

In maart 2020 ging heel India in Covid lockdown en was Stray Assist de enige kliniek die openbleef voor straatdieren in Goa. Iedere dag stonden er rijen met patiënten en erg veel dieren werden gedumpt.

Een hongersnood onder de straatdieren was het directe gevolg van de lockdown. Deze hebben we geprobeerd te verlichten door een netwerk van vrijwilligers in te zetten die de ergst getroffenen dagelijks gingen voeren. Dit kon gefinancierd worden door een campagne gevoerd door vrijwilligers Sabina Jousma en Derk Stevens en vele donaties van supporters.

Even later, tijdens de al zware moessontijd, werd Goa geraakt door een cycloon en daarna zaten we ruim een week zonder elektriciteit omdat er alleen in ons dorp al honderden bomen waren omgewaaid maar de kliniek bleef doorgaan.

Net toen we dachten een rustiger tijd tegemoet te gaan, werd er eind januari 2021 een tweede lockdown aangekondigd en die is nog steeds van kracht. Opnieuw is Stray Assist de enige kliniek in Goa die constant open is gebleven.

Dus toen afgelopen juli onze dierenarts aankondigde dat ze een maand op cursus wilde, besloten we dat het een goed moment was om de kliniek een tijdje te sluiten zodat iedereen weer op adem kon komen. Onze dierenarts werkt parttime, met twee en halve dag per week, maar de assistenten staan zeven dagen, van ‘s ochtends vroeg tot vaak ‘s avonds laat klaar en het werk is zwaar.

Het zijn niet alleen de lange dagen, het werk is ook fysiek en geestelijk zwaar. Fysiek omdat er dieren op en af de behandeltafel getild moeten worden en zware transportkooien die de hele dag heen en weer gesleept worden.

Echter, veel zwaarder is de geestelijke tol. Stray Assist is er voornamelijk voor straatdieren, waardoor het meer ernstige gevallen krijgt dan een kliniek die is gericht op dieren die een eigenaar hebben. Dit betekent niet alleen dat de meest gruwelijke gevallen binnenkomen, maar ook dat er veel doodgaan en dat er (jonge) dieren geëuthanaseerd moeten worden. Soms nadat we er dagen voor hebben gezorgd.

Sommige mensen zeggen “daar wen je aan”. Mijn antwoord daarop is altijd “als je eraan gewend raakt, moet je stoppen”. Het is heel belangrijk lijden te zien, of beter, te voelen. Ja, dat is zwaar maar als je je niet meer kan inleven in de pijn van een ander, hoe effectief ben je dan nog?

Desondanks is het sterven van dieren nog niet eens het ergst. Ergens kan je het een plaatsje geven omdat je weet dat weet dat er in ieder geval een einde aan het lijden is gekomen.

Je zou kunnen denken dat de ergste gevallen veroorzaakt worden door wrede mensen. Zoals de honden waar heet water, olie of zuur over is gegooid om ze weg te jagen. Die gevallen zijn gruwelijk, net als de pups die half door de maden opgevreten zijn omdat mensen ze op straat gedumpt hebben. Helaas zullen er altijd dit soort tweebenige monsters zijn. Het enige dat hiertegen gedaan kan worden is het ontwikkelen van regelgeving waar dierenmishandeling tenminste even zwaar gestraft wordt als mishandeling van mensen.

Nee, wat het allerergst is zijn de vele dieren die er slecht aan toe zijn door mensen die niks, te weinig of te laat iets doen. Het gaat om het totaal uitgedroogde katje dat al drie dagen diarree heeft maar waarvan de eigenaar andere dingen te doen had. Of de hond die langs de kant van een drukke weg ligt te kermen maar waarvoor pas na vier dagen gebeld wordt. En ook het teefje wat hoogzwanger gebracht wordt maar waar we toch de pups van aborteren omdat ze anders op straat gegooid zullen worden. Dat zijn de akeligste gevallen. Het niks of te weinig doen van aardige, goedbedoelde mensen haalt alle hoop weg dat deze wereld beter kan worden voor dieren. Voor veel dieren is het dan zoals Toby Keith zingt: “… a little too late, I’m a little too gone, a little too tired of this hangin’ on”.

Één van de beste manieren om ons werk lokaal te steunen is het financieren van sterilisaties. Iedere sterilisatie voorkomt onnodig lijden en verbetert het leven van de hond of kat.

Onze mensen werken keihard. Zelfs afgelopen maand, toen we officieel dicht waren, zijn ze iedere dag in touw geweest. Iets wat ze altijd weer opbeurt en gaande houdt, is het zien van hoeveel beter het gaat met de gesteriliseerde dieren."

Tot zover Fionna vanuit de hectische en dieronvriendelijke stad Goa aan de westkust van India. Zij verdient het echt om wat hulp te krijgen bij het zeer moeilijke werk voor honderden, ja zelfs duizenden zwerfdieren die zij constant medische hulp bieden!

Help je ajb mee om zoveel mogelijk dieren in India te steriliseren? Daar kan dat al onder € 12,50 per dier!

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Stray Assist India'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: