Skopelos is niet het bekendste eiland van Griekenland, het wordt ook niet zo massaal bezocht door toeristen in de zomer.

Maar degenen die er komen willen nogal eens de vele katten voeren. Maar ’s winters, als alle hotels en restaurants gesloten zijn, blijven er alleen wat oude mensen achter.

Sommige van die dametjes (tja, het merendeel zijn vrouwen) proberen de katten te helpen van hun eigen karige uitkering. Helaas zijn er véél zwerfkatten en weinig dametjes …

Toen Natasa Lambrogianni in 2011 naar het eiland kwam was ze helemaal onthutst. Zoveel zwervers, honden en katten, groot en klein maar allemaal in nood. Ze waren mishandeld, half verhongerd, ziek, gewond …

Plaatjes vergroten als je erop klikt. (Niet op mobiel)

Volgens de Griekse wet is de overheid verantwoordelijk voor de zorg voor zwerfdieren, maar het verbaast jou en mij niet: ze deden nul komma nul. Dat doen ze trouwens nog steeds niet.

Sterker nog, er was toentertijd niet eens een dierenarts op het eiland. Als Natasa een arts nodig had voor een behandeling of sterilisatie moest ze helemaal naar Athene reizen.

Er is heel wat veranderd sinds we Natasa voor het eerst spraken. Vooral in het aantal dieren waar Natasa dagelijks langs gaat.

Ze zorgt, vrijwel in haar eentje, voor – schrik niet – 500 tot 600 katten en 60 honden. Een duizelingwekkend aantal.

En nee, ze zitten niet allemaal in een groot asiel, dat heeft Natasa niet. Bovendien zijn deze katten simpelweg gelukkiger als ze vrij zijn.

Zo zijn ze geboren en zo willen ze graag blijven. En dat kan prima áls er iemand dagelijks rondrijdt, voor eten zorgt en met een geoefend oog de dieren observeert.

In haar eigen huis bivakkeren nu 32 heel oude honden en vele katten. Die laatste zijn, zonder uitzondering, katten met een gebrek of ziekte die zich niet meer in de vrije natuur staande kunnen houden.

De rest van het enorme aantal loopt door de straatjes en in de wijde omgeving. Skopelos heeft ook veel bergachtige gebieden waar nooit iemand komt.

Natasa gelukkig wel. Elke dag rijdt ze minstens 40 km om al die groepen te voeren en te monitoren. En vooral water te geven. Zonder water zou geen kat het 3 dagen uithouden in de zomer.

60 (!) voederplaatsen heeft ze onderweg. En overal krioelt het van de katten die op haar wachten.

Het valt dan niet mee om een dier te spotten dat er slechter uitziet dan een paar dagen geleden en nu dus hulp nodig heeft.

Sommige dieren zijn al met haar vertrouwd en laten haar ook toe om wat medicijnen te geven of antibiotica als ze gewond zijn door stekelige struiken of door onderlinge gevechten. Maar de meeste katten zijn onbenaderbaar, nooit gewend aan een mensenhand.

Het is dan ook moeilijk om die dieren toch te vangen om ze te laten steriliseren. Toch zal het moeten: er zijn er al veel te veel …

Op haar route stopt Natasa ook bij de kettinghonden. Het zijn altijd dezelfde honden die hun hele leven hulpeloos vast liggen, vaak zónder beschutting maar mèt een eigenaar die niet naar hen omkijkt en zelfs vergeet om ze voer en water te geven.

Wat is een vrouw als Natasa ont-zet-tend belangrijk op Skopelos. Er hebben zich in het verleden 2 vrijwilligers aangemeld om een deel van de route van haar over te nemen. Maar als zo vaak, ze gaven er snel weer de brui aan …

Terwijl jij en ik denken: ‘hoe kun je? Je ziet toch met eigen ogen hoe hard de dieren jou nodig hebben? Dan kun je ze toch niet zomaar in de steek laten?’ Maar toch, blijkbaar denkt niet iedereen hetzelfde …

Er moet dringend meer gesteriliseerd worden en er moet, hoe dan ook, meer voer komen.

En dus hoopt Natasa – en wij ook natuurlijk – dat de lieve donateurs van stichting Dierennood haar te hulp willen schieten.

https://www.facebook.com/anastasia.lamprogianni

Heel even nog: net vóór we dit project naar de webmaster wilden sturen, wilden we nog één vraag stellen. En kregen we een huilende Natasa aan de telefoon.

Ze was in-verdrietig, één van haar oude honden was net overleden. Dat vinden we zó tekenend voor een echte dierenvriendin.

Ze heeft zóveel dieren en toch treurt ze om die ene …

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 169’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Er was eens - lang geleden - in een land ver van hier …

Wat zou het heerlijk zijn als wij onze schrijfkunsten zouden kunnen gebruiken voor mooie sprookjes met een goede afloop.

Misschien dat er in de verre, verre toekomst nog eens meer mooie en lieve prinsessen zullen zijn en minder slechte toverkollen?

Dit mooie lieve prinsesje zit inderdaad al sinds 2011 in ons hoofd in een ver land: Bosnië. Zij heet Sanela Kotoric Etterle.

Zo lang vecht ze al tegen ongehoorde fraude, corruptie, onmenselijkheid.

Het gemeenteasiel Gladno Polje was berucht, een regelrechte hel, waar Sanela toentertijd alle moeite deed om de ‘bewakers’ te overreden om toegang te verkrijgen.

Dan liep ze huilend langs de donkere hokken waar de dieren zelfs háár niet durfden aankijken. Ze gaf eten, stro, maakte schoon omdat níémand dat deed.

Als er net weer veel honden waren omgebracht mocht ze er niet in. Dan moest ze wachten tot de muren waren schoongespoten om te verhullen op wat voor misselijkmakende manier de dieren waren gedood.

Want hé, een humaan spuitje was te duur. Dat geld staken de bewaarders liever in hun eigen zak.

Denk alsjeblieft niet dat wij overdrijven. Wij, van Dierennood, konden weinig tot niets doen om de dieren te helpen.

Maar we zagen de beelden. Broodmagere, doodsbange dieren en stapels lege drankflessen van de bewaarders…

Gemaakt door de vrijwilligers die ’s nachts inbraken in het asiel, dieren eten gaven en sommige eruit haalden.

De euvele moed van die drankorgels om daarna ook nog aangifte te doen bij de politie wegens inbraak…

Eind 2015 lukte het ein-de-lijk om de gemeente onder druk te zetten, de dronken ‘werkers’ te ontslaan, de corrupte administratie aan de kaak te stellen en toen … tja, toen zei de gemeente letterlijk: ”je zoekt het maar uit, je wou toch zo graag …

Wij trekken onze handen ervan af”. En zo kreeg Sanela met enkele dierenvrienden van de ene op de andere dag 200 ondervoede, zieke en getraumatiseerde dieren te verzorgen. Zonder enige financiële hulp of medewerking van wie dan ook.

En er zit ook nu nog steeds niets anders op dan pappen en nathouden, roeien met de riemen die je hebt.

Op dat moment heeft Sanela gekozen voor een nieuwe naam: ‘DREAMS Gladno Polje.’

Soms, als er weer verkiezingen in zicht zijn, groeit de hoop. Maar beloftes worden nooit nagekomen. Integendeel, het blijft maar een open vraag hoe lang de dierenhelpers überhaupt nog gedoogd zullen worden.

Er zitten altijd meer dan 100 honden. Als er 1 weggaat komen er 2 voor terug. Zo gaat het ook met de schulden bij de dierenarts. Betaal er één en er komen er twéé voor in de plaats.

Voer is een dagelijks probleem en in de winter het water. Het bevriest al in een uur. Niemand weet hoe het te voorkomen, het vriest in de kennels even hard als buiten.

Op dit moment is het hele gebouw zwaar verwaarloosd. De gemeente laat het lekker waaien en Sanela en haar vrijwilligers hebben absoluut geen geld om ook maar iets te verbeteren.

Elke cent is hard nodig voor voer, sterilisaties, vaccinaties en medicijnen. Iedereen werkt er hard voor maar donaties zijn er amper.

Op de video en foto’s is te zien hoe het plafond eraan toe is. De vrees dat de dieren geraakt worden door vallende balken is reëel. Dat is iets wat in ieder geval voorkomen moet worden.

Het water loopt bij elke regenbui de – toch al koude en vochtige – kennels in.

Geld is er niet voorhanden, hoe kan het ook anders? Maar eigenlijk hoopt Sanela meer containers te kunnen kopen. Er staan er nu 2. Een van 12 meter en 1 van 6 meter. De investering meer dan waard want niet alleen zitten de honden dan droger en warmer maar ook veiliger.

Bovendien kunnen ze deze containers eventueel meenemen als het dak helemaal instort.

En dat is niet overdreven. Een dik pak sneeuw op het dak zou daar zomaar voor kunnen zorgen.

Sanela’s mooie dromen zijn intussen vervlogen. Of misschien toch niet helemaal?

Misschien kunnen wij, samen met onze donateurs zorgen voor, nee niet voor een: ‘ze leven nog lang en gelukkig.’

Maar wellicht wel voor een voorlopige ‘happy ending’?

Help alsjeblieft mee om méér honden uit de gevarenzone te halen en over te brengen naar een warme, veilige container.

Je kan deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 155 ’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: