Klein Project 133 – 2 weken tussen leven en dood

Ze hebben slechts veertien dagen. Twee weken waarin beslist wordt over leven en dood. Veertien dagen die allesbeslissend zijn voor de honden die terechtkomen in killshelter Breasta in Craiova / Roemenië.

Een van de vele killshelters in Roemenië waar de honden zonder pardon na veertien dagen gedood worden.

Gelukkig is daar ook nog dierenrechtenactiviste en dierenredder Cerasela Matei die al sinds 2014 met hart en ziel vecht voor deze dieren.

Oud, jong, ziek of gewond…

Twee keer per dag rijdt de wagen van de hondenvangers naar het dodingsstation om de gevangen honden op hardhandige wijze binnen te gooien.
Hartverscheurende beelden die voor altijd op je netvlies blijven. En het lawaai van gillende en huilende honden die aan de vangstok hangen gaat je door merg en been.
Ze maken geen enkel onderscheid, de hondenvangers! Oud, jong, ziek of gewond. Zwangere honden en pups met of zonder moeder.
De laatste tijd ontdekken we zelfs gehandicapte honden, blind of zoals in het geval bij Kenzo, niet verlamd maar zonder achterpoten. Geamputeerd of afgehakt? Niemand kan het ons vertellen.
Voor Kenzo is er gelukkig een goede plaats gevonden bij een bevriende dierenredder die meerdere gehandicapte honden onder haar hoede heeft!

Met een smekende stem

Sinds 2020 heeft Cerasela ook haar eigen opvang maar al vanaf 2018 gaat zij elke dag naar het asiel om te zien welke honden er nieuw zijn binnengebracht. Van elke hond maakt zij foto’s of video’s en post deze op een speciale FB pagina in de hoop dat iemand deze honden ziet en wil of kan helpen.

De terugkerende video’s van de honden die hun laatste dagen in gaan met de smekende stem van Cerasela op de achtergrond: It’s a boy/girl, is there please somebody for him/her? grijpen je naar de keel.
De meeste van hen, al dan niet gesponsord vinden een plek in haar privé asiel. Van daaruit probeert zij zoveel mogelijk adopties te regelen. Elke plaats die vrijkomt biedt weer perspectief voor een ander ter dood veroordeelt dier.

Iedere dag er wel een bij

Maar haar asiel stroomt vol in sneltreinvaart. Op dit moment zijn er ongeveer 250 honden. Helaas gaat er geen dag voorbij zonder dat het aantal toeneemt. Tijd maar vooral geld ontbreken zodat Cerasela haar opvang gewoon niet op orde krijgt.
Door de snelle toename van dieren worden er alsmaar plekken bij gecreëerd met wat provisorisch in elkaar geflanste hokken. Aan reparatie en renovatie van allerlei zaken komt zij niet toe.
Het grootste deel van haar shelter bestaat uit zand. De meeste hokken hebben geen betonnen vloer en geen dak. Bovendien zijn de meeste hokken kapot of lek.
Bij regen of sneeuw wordt de opvang één grote modderpoel en de dieren worden drijfnat. In de winter is er geen beschutting tegen sneeuw en kou en in de zomer geen schaduw of beschutting voor de hitte.
Ze moeten het dan doen met wat schaduwnetten die bij elke storm kapot waaien en weer opnieuw aangeschaft moeten worden.

Dringende levensbehoeftes

Al jarenlang probeert Cerasela permanente oplossingen te vinden voor al deze problemen. Maar het geld wat ze krijgt aan donaties is steeds dringend nodig voor andere levensbehoeftes zoals voer, sterilisaties en dierenartskosten.
Als dierenrechtenactiviste heeft zij al verschillende rechtszaken aangespannen tegen de gemeente Craiova en tegen de organisatie die de hondenvangers levert.

Zij heeft meegewerkt aan het opstellen van een wet die nu in het Roemeense parlement ligt om deze dodingen te verbieden. Alle hoop is nu gevestigd op de nieuwe president.

Steeds voller

Maar zoals iedereen weet malen ambtelijke molens langzaam en zeker in dit land. Intussen worden er nog steeds honden gedood. Wordt het asiel van Cerasela steeds voller.
Wordt het steeds moeilijker om zelfs maar eten voor al deze onschuldige zielen te kopen. En….. wordt de toestand in het asiel steeds schrijnender. Alles roept, nee schreeuwt om hulp.
Kijk naar de foto’s en oordeel zelf. Hoe kunnen wij “nee” zeggen tegen een vrouw die ons respect en daarmee onze hulp dubbel en dwars verdient?