Klik HIER voor een update

Jullie weten allang wat wij, de vrijwilligers van Dierennood dagelijks doen, toch?

Jazeker, elke dag zien we dramatische gevallen en krijgen we schrijnende hulpaanvragen en noodkreten binnen.

Zo ook voor rescuer Snezana Jankovic in Valjevo, Servië, waarbij we gelijk zoiets hadden van: deze geweldige vrouw MOET gewoon hulp krijgen!

Daarom dit project.

Snezana doet alles voor de diertjes die ze op straat vindt maar ook zij kan het niet alleen: schulden hopen zich enorm op.
Ze ergert zich verschrikkelijk aan het feit dat andere mensen simpelweg wegkijken en voorbij een gewond dier lopen.

Of haar verwijten maken, als ze eten geeft aan straatdieren: "zoveel hongerige kinderen en jij geeft eten aan een hónd?". Of haar harde werk zelfs vernietigen.

Huisjes, die speciaal gemaakt zijn voor in de winter, zodat ze kunnen schuilen tegen de vrieskou, worden kapotgemaakt; etensbakjes die omver worden geschopt; dekens die in de containers belanden omdat ze niet willen dat de hond in de buurt van een flatgebouw ligt en noem maar op.

Zwerfdieren in Servië zijn voor de meeste mensen daar niets waard en slechts een zeer kleine minderheid houdt zich met (zwerf)dieren bezig.

Een goed bewijs daarvan is Dingo: Hij miste een stuk van zijn neus en bek (de foto's van toen Snezana hem vond gaan we hier niet tonen, die zijn echt te heftig) Maar die pijn, dat leed, steeds moeten bedelen voor eten in zo'n toestand! De vraag is of hij überhaupt normaal kon eten… Wie weet hoe lang hij zo op straat leefde terwijl mensen hem gewoon voorbij liepen.

Erger nog, daar waar hij lag, bevindt zich een supermarkt waar frequent mensen naartoe gaan en dan nog was er niemand die medelijden had met Dingo die er echt verschrikkelijk aan toe was. Niemand die hem te hulp schoot…

Maar Snezana uiteindelijk wel; ze heeft hem linea recta naar de dierenarts gebracht. Deze dacht dat hij beschoten moest zijn. Waarschijnlijk had iemand hem door zijn kopje willen schieten, wat maar half gelukt was.

Dingo is inmiddels geopereerd en hersteld, maar dat heeft heel veel geld gekost. Een rekening die nog steeds niet voldaan is…

Door dit soort urgente, maar o zo dure, gevallen waar niemand naar omkijkt zit Snezana in steeds verder oplopende schulden. Zij kan echter geen hond, die dringend hulp nodig heeft, op straat achterlaten.

Zoals het blinde hondje Gari: neergeschoten met een luchtbuks. Er zijn sporen van de kogels in zijn oog teruggevonden. Eén oog moest meteen verwijderd worden en met het andere oog is hij blind.

Voor dit ventje is geen enkele donatie binnengekomen hoe vaak ze er ook om gesmeekt heeft.

Gari is een hond die bijzondere hulp nodig heeft. Om de zo veel tijd moet hij terug naar de dierenarts, net zoals diverse andere honden van Snezana. Zijn rekening loopt dus ook nog steeds door.

Of het uiterst aangrijpende verhaal van de zwaar verwaarloosde Nadja. Filmpjes van haar redding zijn hartverscheurend.

Na enkele meldingen over een gehavende hond is Snezana zelf gaan zoeken in het dorp. De eigenaar van die arme Nadja wilde het diertje niet eens afgeven. Toen Snezana de hond zag, helemaal bedekt met wonden, was ze compleet gechoqueerd.

Het arme beestje was vastgebonden met een touw aan een hek – dat was haar 'leven'. Haar arme lichaampje zag er verschrikkelijk uit. Heel dapper en tekenend voor Snezana : ze heeft het touw gewoon doorgesneden en Nadja meegenomen. Na een lange behandeling is Nadja is nu gelukkig helemaal hersteld.

En zo kunnen we nog wel even doorgaan – ze heeft inmiddels zoveel diertjes gered en dat zal ze blijven doen.

Kortgeleden heeft ze zelfs een hele roedel honden gered van een crimineel, genaamd Emir. Hij viel op omdat hij heel snel allerlei honden ‘geadopteerd’ kreeg, zogenaamd naar het buitenland. Maar een hond kan Servië nooit verlaten zonder de benodigde vaccins en tests. Hiervoor is minimaal 3 maanden nodig.

Overduidelijk werden de dieren illegaal verkocht aan zieke geesten en bijv. gebruikt om vechthonden te trainen.

Weer enkele extra monden te voeden erbij voor Snezana.

Een dierenredder in Servië krijgt nooit eens een schouderklopje. Behalve natuurlijk van ons en van jullie.

Volg haar ook op haar facebook. https://www.facebook.com/snezana.jankovic.5811 Snezana heeft genoeg honden die op zoek zijn naar een echt lief baasje.

Wie weet, misschien zit hun potentiële forever home tussen onze volgers!

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 99’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Wij staan al bijna 10 jaar in nauw contact met de Nederlandse Fionna, die samen met haar man een bedrijf runt in Goa / India. Naast de zakelijke beslommeringen is zij ook heel actief met het helpen van gewonde zwerfdieren en vooral ook veel dieren laten steriliseren.

Daarvoor hebben zij het project Stray Assist opgezet, welke zij managen en financieren (met de opbrengsten van hun bedrijfje) naar aanleiding van het gebrek aan oplossingen voor straatdieren. Er is zelfs een kleine privékliniek in hun eigen huis gemaakt, waar zij lokale dierenartsen voor vragen om te komen helpen. Ook ondersteunen zij een grotere lokale dierenkliniek.

Één van de beste manieren om het prachtige werk van Fionna te steunen is het financieren van sterilisaties. Iedere sterilisatie voorkomt onnodig lijden en verbetert het leven van de hond of kat.

Fionna werkt samen met haar andere vrijwilliger echt keihard. Zelfs in de vakantie periode, toen zij officieel dicht waren, zijn ze iedere dag in touw geweest. Iets wat Fionna altijd weer opbeurt en gaande houdt, is het zien van hoeveel beter het gaat met de gewonde en gesteriliseerde dieren.

Wij zijn blij en trots dat wij al zoveel prima contact hebben met deze energieke vrouw in de hectische provincie Goa aan de westkust van India. Zij verdient het echt om wat hulp te krijgen bij het zeer moeilijke werk voor honderden, ja zelfs duizenden zwerfdieren die zij constant medische hulp bieden!

Help je ajb mee om zoveel mogelijk dieren in India te steriliseren? Daar kan dat al onder € 12,50 per dier!

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Stray Assist India'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Jaren geleden schreven we al over Hanan Atef Zaki. Van Forever Rescue Foster.

Een regelrechte engel in de gloeiende hitte van het wrede Egypte.

Stel, je bent vel over been, hebt honger, bent ziek en schurftig, soms heb je zelfs gebroken botjes of pijnlijke wonden. Daarbij komt de gekmakende dorst, een gevoel dat nog boven dat alles overheerst. Als je niet snel iets te drinken vindt, kun je alleen maar gaan liggen en wachten op het einde …

Je hebt eigenlijk héél dringend hulp nodig maar als er een mens langskomt dan schuil je snel weg. Soms met een snoekduik in het riool.

Want mensen zijn heel gevaarlijke wezens, die alleen maar slecht zijn en er juist voor gezorgd hebben dat je er nu zo ellendig aan toe bent.

Let wel, de grootste bedreiging voor de zwervertjes schuilt niet alleen in het gebrek aan eten en drinken maar voornamelijk in de ‘mens’.

De hoogste dierenartskosten, de meeste frustraties en de grootste kopzorgen die de hulpverleners hebben … allemaal door toedoen van diezelfde ‘mens’.

De meeste foto’s van dieren in de straten van Egypte willen we je niet laten zien. Het is ten hemel schreiend wat daar rond schuifelt en zichzelf voortsleurt. Over het zand of asfalt van 50 graden.

Zelfs de collega’s van Dierennood kunnen er niet naar kijken… We hebben heel wat moeten wikken en wegen want vrijwel elk beeld was te heftig.

Het was al niet makkelijk voor Hanan maar nu de tijden nog slechter worden, de prijzen hoger en het aantal noodgevallen veelvuldiger moet ze ook nog vrezen voor het voortbestaan van haar asiel. Haar dieren zijn ein-de-lijk veilig na een leven vol ellende. Het mág gewoonweg niet gebeuren dat zij haar deuren moet sluiten! We hebben het over maar liefst 550 honden! Allemaal dieren die zwaar mishandeld zijn geweest, vastgebonden aan kettingen in de gloeiende zon, die er kortom afschuwelijk aan toe waren. En die helaas dus méér nodig hebben dan alleen dagelijks iets te eten.

Soms kan het moeilijk zijn om je een voorstelling te maken als het om zulke aantallen dieren gaat. Dan zie je alleen nog het grote geheel.

Maar ook dán telt een enkeling. Ook dan, júíst dan, moet je oog hebben voor ieder individu. Precies zoals de dierenhelpers zèlf het ervaren.

We draaien het nu eens om, geen verhaal óver Hanan maar door de ogen van Hanan.

Eén hond slechts, één van de vele …

Haar naam? MIRACLE.

Het was gewoon een wónder dat ze überhaupt gevonden werd, letterlijk gedumpt midden in de woestijn. Dus ‘Wonder’ zou ze heten. Om te voorkomen dat ze ooit terug zou lopen of zelfs maar overleven, had een zieke geest haar voorpoten en haar achterpoten aan elkaar gebonden ... we hebben er geen woorden voor, in ieder geval geen woorden die de webmaster zou goedkeuren.

Zelfs het reddingsteam was diep geschokt: haar beide achtervoetjes waren er helemaal af. Rond de voorpoten zaten diepe snijwonden. Waarschijnlijk had ze met haar tanden die touwen door geknabbeld en zich daarna voortgesleept.

Wat een ontzaglijke pijn moet ze hebben geleden …

Miracle was broodmager, uitgedroogd, had bloedarmoede en zat onder de parasieten, maar… het tweede wonder gebeurde: ze was zo blij toen ze haar redders zag dat het leek alsof ze glimlachte. Maar ach, misschien was ze zo murw van al haar lijden dat het haar allemaal niet eens meer kon schelen. Erger kon het niet worden. Ze schonk hen haar vertrouwen en liet het maar over zich heenkomen. Of misschien begreep ze dat ze werkelijk goede mensen was tegengekomen.

Allereerst kreeg ze veel vocht toegediend, pijnstilling en een bloedtransfusie. Want ze was te zwak om meteen een operatie te ondergaan om haar gehavende achtervoetjes netjes te amputeren. Het infuus bleef langer nodig, het arme meisje was zo verzwakt en, ook al was de wil om te leven sterk, haar gemartelde lijf en haar organen hadden een flinke opdonder gehad. Hanan kon het echter niet over haar hart verkrijgen om haar te laten inslapen. De hoop in haar ogen … iedereen zag het. Was het de wil misschien om haar verzorgers te belonen door dóór te blijven vechten.. Wie zal het zeggen?

Na 2 weken was Miracle langzaamaan wat sterker geworden, de hoop groeide: zou ze het redden? Toen opeens begonnen de ademhalingsproblemen. Ze kreeg het erg benauwd en moest dringend aan de zuurstof. Na alles wat het arme ding al doorstaan had wilde Hanan haar niet alsnog verliezen. Helaas was er geen beademing mogelijk in de kleine kliniek van het asiel. En er was ook geen mogelijkheid om haar te vervoeren naar een echte dierenkliniek. Geen auto, geen chauffeur. Er was geen geld voor ...

Hanan besluit haar droevige verhaal met een simpel: “we lost her…” Een moment van tranen voor iedereen, ook voor ons …

550 honden. In omstandigheden die verre van ideaal zijn maar de dieren zijn tenminste veilig, wèg van de brandende zon, ijzeren kettingen en de in- en ingemene bevolking.

En elk van die 550 honden heeft een eigen verhaal. Zonder uitzondering intriest, vol angst en on-voor-stel-ba-re pijn.

Miracle staat symbool voor het leven van al deze dieren die dankzij Hanan een kans hebben gekregen.

Dit kleine meisje heeft het niet gered, maar laat haar leven niet voor niets geweest zijn.

Zo’n dapper dier mag niet in de vergetelheid raken. Geen enkel dier mag in zo’n grote groep verdwijnen. Ieder verhaal is belangrijk, elk leven de moeite waard.

Help Hanan alsjeblieft om al die andere slachtoffers een kans te geven.

 

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 157’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Met alleen al meer respect en compassie zou de wereld er zomaar 100 keer beter uit kunnen zien.

Maar echte dierenLIEFDE kun je niet leren. Daar word je mee geboren …. Of niet.

Als wij naar onszelf kijken dan weten we dat wij, de vrijwilligers van Dierennood, er gewoon mee geboren zijn.

Wij hielden gewoonweg van kleins af aan van alle dieren, het kwam nooit in ons op om een dier pijn te doen of te treiteren. Daarom doen wij nu wat we doen en kunnen we ons zo goed invoelen in de levens van de dieren en degenen die het voor hen opnemen.

Zoals deze keer Iasmina Mot in Arad, Roemenië. Ook zij sleepte, als kind zijnde, alle zielige beestjes al mee naar huis. En dat doet ze nu nog.

In het begin nam ze verlaten hondjes mee om ze onderdak en veiligheid te bieden, waarna ze op zoek ging naar adoptanten in haar omgeving.
Helaas hadden de weinige mensen die ze kende en die óók van dieren hielden, zèlf al dieren.

En de anderen lachten haar vierkant uit.

Plaatjes vergroten als je erop klikt (Niet op mobiele telefoons)

Pas later postte ze haar honden op het internet. Dat hielp een beetje, maar had ook tot gevolg dat meer en meer mensen haar wisten te vinden en haar vroegen om nóg meer dieren te helpen.

Gelukkig werd er een man zo verliefd op haar dat hij haar ‘hobby’ op de koop toenam en samen begonnen ze een heus asiel. ‘First Hope Animal Rescue’.

Het is, zoals altijd, moeilijk om financiële steun en fysieke hulp te krijgen van mensen in een land waar de dieren nog steeds als een gebruiksvoorwerp worden beschouwd of als wegwerpartikel worden gezien.

Ze doen wat ze kunnen om hun hoofd en dat van de meer dan 240 honden boven water te houden.

In het asiel moeten er heel nodig nieuwe, grotere kennels komen die speciaal als quarantaineafdeling gebruikt kunnen worden. Het leed is niet te overzien als de vele nieuwkomers de andere dieren gaan besmetten. En dan alsjeblieft ook een fikse partij nieuwe hokken of in ieder geval nieuwe daken op een deel van de oude hokken. Nu is de beste tijd om te klussen zodat de dieren in het najaar weer droog kunnen zitten.

En sowieso medicijnen voor de vele honden die binnenkomen met demodex. De huidziekte die welig tiert onder dieren die ondervoed en verwaarloosd zijn.

De dierenarts moet altijd te vriend worden gehouden, een te grote openstaande rekening brengt dieren in gevaar.

Van de familie Delvael , die zelf op bezoek in Arad geweest is, hoorden we dat ze nooit iemand zo toegewijd hebben gezien. Dat Iasmina dag en nacht klaar staat voor de dieren, dat ze van elke hond niet alleen de naam kent, maar het hele verhaal en dat de passie op haar gezicht staat geschreven als ze erover vertelt. En het verdriet als ze over de nare verhalen van sommige dieren vertelt ..

Er is wel hoop voor een mooie toekomst voor het asiel. De 2 schattige dochtertjes van Iasmina zullen beslist in de voetsporen van hun mama treden.

Zij krijgen dierenliefde letterlijk met de paplepel ingegeven.

Ondanks alle moeilijkheden, het gebrek aan tijd en geld voelt Iasmina zich een tevreden ziel.

“Met alle dieren die ons liefhebben en voor wie wij de enige redding in hun leven zijn geweest. Wij vechten náást hen.

Dierenliefhebbers houden van ons, maar we worstelen hard tegen de mentaliteit van diegenen die hen haten.”

Ook wij houden van mensen zoals Iasmina. Zullen we maar méévechten?

 

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 156

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: