Marlie Timmermans is de oprichtster van stichting Project Street Dogs Thailand. Misschien kennen jullie haar foto van onze boekjes en websites waarop ze het snoetje van een klein Thais hondje verzorgt.

De Thaise cultuur is helemaal anders dan de westerse cultuur. Voor onze begrippen is het een totaal andere wereld. En wat wij - denken te - weten van het Boeddhisme heeft voornamelijk te maken met liefde. Liefde in volle overtuiging voor alle levende wezens op aarde, mensen èn dieren.

Maar ook in Thailand wordt nog weleens op een verkeerde manier met dieren omgegaan. Zo wisten de medewerkers van Project Street Dogs wel dat er bij een bepaalde tempel een kattenkolonie was gehuisvest.

Dat die katten en katjes werden verzorgd door de nonnen aldaar. Onlangs ging men er eens kijken en tot grote schrik bleken de dieren helemaal niet zo goed verzorgd te worden als werd verondersteld.

Plaatjes vergroten als je erop klikt. (Niet op mobiel)

Ruim 64 katjes leven bij deze tempel onder zeer barre omstandigheden. Ze zitten in kleine en vieze kooitjes en hebben nauwelijks enige beschutting tegen de brandende zon, de regen en de wind.

Bij nader onderzoek bleken er veel zieke en zelfs stervende katjes in die nare kooitjes opgesloten te zitten.

En nooit waren ze medisch onderzocht, zelfs niet gesteriliseerd! Geen leuk bericht en geen leuk gezicht …

Het viel de vrijwilligers niet mee om meteen medewerking van de nonnen te krijgen. Zij hebben echt moeten soebatten om de dieren te mogen helpen.

Maar uiteindelijk konden ze beginnen met eerst alle beestjes te laten onderzoeken.

14 van hen blijken het FELV-virus te hebben en er werden ook verschillende andere aandoeningen geconstateerd. Momenteel krijgen ze hulp op locatie, de medicijnen die ze nodig hebben maar ook een infuus bijvoorbeeld.

Gelukkig was een flink deel wel gezond. Die moeten binnenkort nog wel allemaal gesteriliseerd of gecastreerd worden. Dan hoeven ze niet meer apart in kooien opgesloten te worden. Dat moet voor die katjes ronduit afschuwelijk zijn.

Marlie wil graag voor de diertjes een deugdelijke grote ren maken. Met diverse gedeeltes voor quarantaine en een stuk speciaal voor de FELV-patiëntjes.

Inmiddels wordt er al flink aan gewerkt. De bedoeling is dat de katten zo snel mogelijk ‘vrij’ kunnen zijn. Een lieve Thaise dierenvriend heeft beloofd het dak te schenken!

De vraag van Marlie is natuurlijk: kan Dierennood ons helpen?

Voor het bouwen van de ren is ‘maar’ 1500 euro nodig.

De medische kant, inclusief alle sterilisaties, kost nog beduidend meer.

Wij hebben al ‘ja’ gezegd, overtuigd als we zijn dat jullie de katjes een beter leven gunnen.

De vrijwilligers van Project Street Dogs zullen vanaf nu elke maand of vaker deze katten gaan bezoeken om te kijken of alles goed gaat. Ook weten de nonnen nu dat ze een vrijwilliger op locatie kunnen bellen als er een katje ziek is en dat het diertje dan direct opgehaald zal worden.

Volg de ontwikkelingen op: https://www.facebook.com/ProjectStreetDogsThailand
 

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 108’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Opnieuw een rescuer in grote nood in Roemenië.

Met enige regelmaat laten dierenhelpers in de Oostbloklanden ons weten dat ze zich schamen voor de mentaliteit in hun land. Aan de ene kant is het wrang als mensen zo over hun vaderland praten maar aan de andere kant weten wij maar al te goed hoe moeilijk het de mensen wordt gemaakt die wel een hart voor dieren hebben.

Neem nou Elena Surubariu. In Barbosi, Vaslui. Ze heeft een maandsalaris van 600 euro en 270 honden, waarvan 170 pups!!! Die dus nu óók allemaal groter worden, drie keer moeten worden gevaccineerd en ontwormd, dan allemaal moeten worden gesteriliseerd.. en uiteindelijk is er weinig kans dat ze worden geadopteerd omdat ‘ze al te oud zijn geworden …’

En dan lezen we op haar Facebook de noodkreet: Help ons met eten voor de pups met Parvo, er is over 2 dagen niets meer, geen wasmiddelen, geen voedsel voor zieken, ouderen, help ons, alsjeblieft, het is koud en het sneeuwt, ze hebben vuur en voedsel nodig, alsjeblieft … Het snijdt je door de ziel … toch?

Wat zouden wij graag ter afwisseling eens een vrolijk project kunnen schrijven. Zo één die jullie en ons een blij gevoel geeft.

Maar nee, een groot deel van de huisdiereigenaren in Roemenië ziet het nut van sterilisatie niet in of men geeft hun geld liever aan iets anders uit. En dus groeit de populatie zwerfdieren almaar verder, vooral in het voorjaar.

Elena staat er helemaal alleen voor. Haar enige geluk is de hulp van een bevriende dierenarts, Dr. Catalin Gramada. Die vaak voor een klein prijsje haar dieren behandelt.

Die heeft haar pas nog geholpen toen er heel veel pups met de gevaarlijke ziekte Parvo bij haar binnenkwamen. In totaal bijna 100 zieke diertjes! Een bizar aantal! Een groot deel van de kleintjes kon worden gered dankzij die dr. Catalin maar de rekening van 870 euro staat nog open...

Overigens, er zit geen dierenarts in haar eigen kleine dorp. Steeds weer moet Elena een heel eind reizen.

En stel je eens voor, Parvo is een besmettelijke ziekte. Al die zieke pups hebben in haar huis gebivakkeerd om te voorkomen dat er nog meer dieren besmet zouden raken.

Daarnaast heeft ze het hele jaar door ook diegene die nooit voor adoptie in aanmerking zullen komen in en rond haar huis. Degene met een chronische ziekte, bv. lever- of nierfalen. Adoptanten schrikken van de prijs van het benodigde dieetvoer. Ook al weet men dat een hond met aangepast voer toch ‘gezond’ oud kan worden. En dat duurdere voer zal Elena óók moeten aanschaffen. Ze heeft geen keus. Dan zijn er nog de blinde of juist dove honden, de gehandicapte … En natuurlijk de grotere honden en de zogenaamde ‘minder mooie’. Kom nou mensen, elk dier heeft iets leuks als je maar goed kijkt. Leuke oortjes, lieve ogen, een grappig loopje … Kijk eens verder dan je neus lang is!

Maar toch, het zou al een feestje voor Elena zijn als er een paar van de schattige – inmiddels kerngezonde – pupjes een thuis zouden vinden. Er staan er een aantal op haar Facebook met het bijschrift: ‘I need love and a home. Please adopt me’.

Elena doet ontzettend haar best, dat horen wij evengoed van de mensen die haar goed kennen. Ze klaagt nooit (hoe zou ze daar tijd voor moeten vinden?) en is het gelukkigst als de verblijven een grote beurt hebben gehad en de dieren van eten en hun medicijnen zijn voorzien.

Dan probeert ze voor heel even te vergeten dat het nog onzeker is of ze vólgende week nog wel voer heeft. Donaties zijn schaars en zelden genoeg. Ze heeft een tijdlang alle hondendekjes en dekens op de hand moeten wassen. Op haar knieën met koud water. Pas onlangs heeft ze met geleend(!) geld een kleine wasmachine gekocht.

Elena leeft echt onder primitieve omstandigheden en haar eigen lichaam laat het helaas regelmatig afweten. We maken ons werkelijk zorgen om haar …

De kwaliteit van de foto’s is niet optimaal. Elena’s huisje is oud en donker en zo is het ook gesteld met haar mobieltje …

Zelf vertelt ze dat ze gewoon niet anders kan; de dieren kunnen vaak niet voor zichzelf zorgen, ze kunnen ons ook niets vragen. “Ik hou ontzettend van ze om hun trouw, loyaliteit, zuiverheid en integriteit. Dat is ook wat ik van hen terug ontvang. Al die dieren die in zakken over het hek zijn gesmeten, die ik bebloed, overreden of ziek gevonden heb, de oude blinde en dove hond die aan het eind van zijn leven op straat werd gezet, de kleine pup die met een vork gemarteld werd en die 8 hechtingen bij de dierenarts nodig had … al die dieren … tot mijn laatste snik zal ik van ze houden.”

Wat zouden wij graag zo’n mooi mens een hart onder de riem steken. Eénmalig, we weten het. Maar éénmalig een met liefde gegeven donatie van ons zal haar misschien voldoende kracht geven om weer een tijdlang voort te kunnen…
Ten bate van al die dieren die wij vanuit Nederland maar op één manier kunnen helpen. Door hen een donatie te gunnen.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 167’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Door er 20 (!) te castreren waardoor er duizenden niet geboren hoeven te worden in een, voor hen, vijandige omgeving.

Jullie weten dat wij, Dierennood, heel erg achter sterilisaties staan. En gelukkig begrijpen steeds meer mensen de noodzaak daarvan.

Jazeker, wij helpen zoveel mogelijk de dieren die het NU hard nodig hebben. Maar het zou zo fijn zijn als er in de nabije toekomst minder dieren zouden zijn die onze hulp nodig hebben, toch?

Daarom steunen wij dit keer Dutch Animal Care met de sterilisatie van zwerfdieren in Roemenië.

Hun motto is: ‘dweilen heeft alleen zin als de kraan dicht is …’ En ja, groot gelijk. Sterilisatie van zwerfhonden en zwerfkatten is uiteindelijk de enige manier om het aantal zwerfdieren op termijn naar beneden te brengen.

Het Nederlandse Dutch Animal Care organiseert al jaren speciale sterilisatie-marathons in Roemenië. Zo worden elke maand ongeveer 35 honden gesteriliseerd in Sascut/Adjut. En ook elke maand 45 honden en 20 katten in Bacau.

100 dieren dus, elke maand, die niet meer bijdragen aan het zwerfdierenprobleem in Roemenië. Gesponsord door Dutch Animal Care! Maar nu hebben ze in mei grootse plannen. Waaraan Dierennood graag wil meewerken.

Een sterilisatiemarathon waarin in 4 dagen tijd hónderden honden steriel zullen worden gemaakt door een heel team aan dierenartsen. Dat betekent dat duizenden pups een ellendig leven bespaard zal blijven.

Denk je eens in: elke gesteriliseerde teef is weer een doos of zak minder gedumpte pups langs de kant van de weg, in het bos, bij een vuilcontainer …

De marathon zal gehouden worden in de Roemeense plaats Comanesti. De lokale politie is daar van deur tot deur gegaan om mensen 3 maanden de tijd te geven om hun honden te laten helpen. Doen ze dit niet dan lopen ze het risico op een boete.

Daarom willen de dierenartsen van Green Vetcare uit Boekarest deze mensen de gelegenheid geven om hun dieren te brengen. En natuurlijk om daarmee het massaal dumpen van de pups te voorkomen. En wellicht kan zo’n bijzonder evenement een startsein zijn om mensen te doordringen van de noodzaak van sterilisatie en om meer dierenwelzijn te stimuleren.

Het team dierenartsen past de zogenaamde ‘key-hole-techniek’ toe. Het woord zegt het al: ‘sleutelgattechniek’. Keyhole sterilisatie is laparoscopisch steriliseren. Hierbij gaan een camera en instrumenten via kleine snedes de buikholte in. Het is dus te vergelijken met een kijkoperatie waarbij de wondjes veel kleiner zijn en de dierenarts niet met de handen in de buik hoeft. Hierdoor is de ingreep minder pijnlijk, is de kans op complicaties kleiner en zal de hond sneller genezen.

Eigenlijk hoopt Dutch Animal Care op een totaal van 10.000 euro om alle grote plannen te verwezenlijken.

Dat gaan we niet halen, als Dierennood zijnde … Maar misschien kunnen we wel een kwart inzamelen? Denk je eens in: hoeveel leed zal dat gaan schelen?

Wij staan he-le-maal achter de sterilisatie-marathon. En jullie???

Tja … en toen moesten we foto’s kiezen. Er staan er honderden op de Facebook van Dutch Animal Care. Honderden bewijzen van hun geweldige werk.

We laten er twéé zien. En verder kiezen we voor ‘gezelliger’ plaatjes.

Maar kijk gerust op hun FACEBOOK wat de mensen achter de stichting voor geweldige resultaten boeken.

Wij zijn fan vanaf het eerste uur!!

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 106’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Trouwe lezers weten dat een asiel in een land als Noord-Macedonië niet te vergelijken is met de asielen die we kennen in Nederland of zelfs in Spanje.

Niets geen structuur, geen vaste tijden, geen lunchpauzes of om 5 uur klaar. Het is letterlijk buffelen, 24/7.

Er zijn geen vrijwilligers die verder gaan met schoonmaken als jij met een dier lang onderweg bent naar een dierenarts.

Alles blijft dan liggen en je loopt constant achter de feiten aan. En als je dan laat op de avond moe, vies en koud naar huis wilt gaan, krijg je een dringend telefoontje:

“Er ligt een hond of kat gewond langs de weg.” En dan ga je maar weer …

Het gebeurt vaker dan je denkt dat we horen dat trouwe helpers aangeven dat ze het eigenlijk niet meer aankunnen. “Ik ben zo moe van alle zorgen, financiële problemen, het zware werk en de oneindige stroom nieuwe dieren in nood.

Ik slaap nauwelijks, weet niet hoe ik verder moet, ik trèk het niet meer. Maar wat moet ik? Ik kan de dieren niet zomaar aan hun lot overlaten?”

En soms… is een bekende en voorheen betrouwbare rescuer al over het randje heen… Dat was helaas het geval met een asiel in Noord-Macedonië. Tien jaar heeft de asielhouder gevochten voor de dieren in een belabberd land als Noord-Macedonië en ècht alles gegeven. Toen raakte ze opgebrand en lukte het haar gewoon niet meer om haar 100 honden goed te verzorgen. Uiteindelijk heeft het haar geestelijk geknakt.

De Nederlandse stichting Happy Together for Dogs heeft geschrokken hulp gezocht en gevonden. Het asiel van Kemal Neziri bij Skopje was bereid de zorg over de honden over te nemen. Hulde aan deze man!

Eind januari heeft Kemal samen met een dierenarts dat asiel wat in grote problemen was bezocht. Wat zij daar aantroffen was te verdrietig voor woorden. Overduidelijk waren de dieren al lang niet meer behoorlijk gevoed of verzorgd. Buren vertelden dat ze de asielhouder soms dagenlang niet zagen.

20 honden waren inmiddels overleden … En zeker 30 tot 40 honden zagen er verschrikkelijk uit met zeer ernstige huidproblemen, alle dieren waren duidelijk ondervoed en hadden dringend medische zorg nodig.

Van de eerste beelden die we te zien kregen sprongen ons de tranen in de ogen. De dieren bleken al langer op enkel brood te hebben geleefd. Zodoende was er geen enkele weerstand tegen allerlei ziektes. Veel dieren waren bijna kaal en enkele hadden de winterkou niet overleefd. Pure horror.

Kemal en zijn vrijwilligersteam staan nu voor de grootste uitdaging van hun leven. Hij zorgde zèlf al voor 130 honden en daar komen nu zomaar 70 bij … En helaas geen gezonde dieren die hij probleemloos in zijn eigen roedel kan plaatsen. Om alle honden goed te onderzoeken moeten ze 1 voor 1 getest worden op ziektes en/of problemen.

Van sommige is al bekend dat ze geopereerd moeten worden, een groot deel heeft medicatie nodig en alle honden moeten aansterken door andere, goede voeding. En véél honden moesten meteen een jasje aan om te voorkomen dat ze alsnog zouden bezwijken door de kou.

Vanwege plaatsgebrek kunnen niet alle honden in één keer naar hun nieuwe onderkomen. Ze komen mondjesmaat in quarantaine, doorlopen alle onderzoeken en kunnen dan pas voorzichtig in hun nieuwe roedel geïntroduceerd worden.

Sommige dieren zijn lief en redelijk sociaal. Die waren als eerste aan de beurt. Een handvol brokjes in de achterbak van het busje en de hongerige honden springen er vanzelf wel in. Uiteraard worden de achterblijvers nu wel gevoed en zo goed en zo kwaad als het kan van zorg voorzien.

Langzamerhand wordt het moeilijker en moeilijker om ook de bangste en agressiefste dieren te vangen. Het terrein is groot en dieren in paniek zijn razendsnel. Vaak zit Maca, de vrouw van Kemal, een uur lang een hond naderbij te lokken maar de allerlaatste dieren zaten er tot midden maart nog. Pas enkele dagen voor het verschijnen van dit project was de laatste hond ook overgebracht en is het terrein leeg.

De Nederlandse Mark van Zuiden van Happy Together for Dogs is er gaan helpen en hij houdt ons op de hoogte van het wel en wee van de vorderingen.

Natuurlijk gaat Kemal dit financieel niet alleen redden! Daarom besloten wij om hem en de deerniswekkende wezentjes even voorrang te geven. Zij hebben jullie en ons dringend nodig.

De foto’s spreken voor zich … Help als-je-blieft om deze stakkertjes hun traumatische ervaringen te doen vergeten.

Geef ze een kans op een gezond lijf en een nieuw - hoopvol - begin.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 166’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Nee, ze heeft geen eigen asiel vol met katten, maar de stumpertjes die door haar mee naar huis worden genomen hebben haar zorg en liefde zeker zo hard nodig.

Charo Ramos Blanquer. Ze woont in Algeciras, een havenstad in het zuidelijkste deel van Spanje. Een jonge vrouw met een prachtige naam en een hart van goud. Toen we haar vertelden dat we een project voor haar zouden maken was ze niet alleen superblij, maar ook verbaasd: ”Zolang ik dieren red, heeft nog nooit iemand me hulp aangeboden.”

Ze was nog jong toen ze begon met het helpen van de vele zwerfkatten in haar stad. Gevonden op straat, (achtergelaten of geboren) in vuilcontainers en op afgelegen plekken. Uitgehongerd, ziek, mishandeld of gewond door een aanrijding.

Sinds enkele jaren heeft Charo samen met twee vriendinnen een eigen stichting. Gatos Campo de Gibraltar. Ze krijgen geen enkele steun en kunnen daarom ook geen opvang betalen. Alle katten die zij op straat vinden gaan mee naar huis en worden daar liefdevol opgenomen en verzorgd. Bij Charo krijgen deze dieren een tweede kans. Katten met kanker, verlamd, mishandeld, met één oogje, allemaal zijn ze Charo even lief en allemaal zijn ze even welkom bij haar.

De dierenarts kosten zijn torenhoog en regelmatig krijgt ze te horen dat nieuwe dieren niet meer behandeld worden als er niet eerst wat afbetaald wordt. De enige hulp die ze krijgt, is van de vriendin die op haar facebookaccount loterijen houdt en spulletjes probeert te verkopen. Zowel online als op kleine lokale markten. De opbrengst hiervan gaat naar de stichting. Dat dit nauwelijks de kosten dekt mag duidelijk zijn.

Adoptanten voor haar dieren vinden is natuurlijk haar grootste wens. Maar ook doordat Charo nog onbekend is bij de meeste dierenliefhebbers in het buitenland gaat dit erg moeizaam. Voor veel van de katten blijven Charo en haar vrienden de enige veilige haven die ze kennen.

Zoals het verhaal van Alfi en Vida. Twee en een halve maand was Alfi pas. Aangereden en achtergelaten met een meervoudige dijbeenbreuk. Na drie operaties in vier maanden tijd blijft hij achter met een te kort pootje. Kreupel, maar verder speels en gezond.

Ook Vida werd door Charo gevonden op straat, slepend met haar kleine lijfje. Waarschijnlijk heeft iemand haar geschopt of in de lucht gegooid. Volgens de arts heeft ze dagen op straat gelegen voordat Charo haar vond en meenam, verlamd en incontinent. Maar dat deert Vida nu niet meer. Ze is levendig en speels en is de allerbeste vriendjes met Alfi.

Soms blijkt alle moeite, liefde en zorg toch niet voldoende en moet Charo met pijn in haar hart afscheid nemen van haar geliefde patiëntje, maar nooit zonder er alles voor gedaan te hebben.

Zoals Pirata ( op video), een poesje gered uit een gemeenteasiel in de buurt. Ze miste een pootje en een oogje. Ze was lief, maar erg angstig. Ze bleef bij Charo in eeuwige opvang, het was wachten op het wonder van een eigen huis dat nooit kwam. Na zes jaar werd ze ziek en de arts ontdekte een tumor in de buik met uitzaaiingen. Een operatie was niet meer mogelijk. Uiteindelijk stierf Pirata in de armen van Charo.

Dit is maar een kleine greep uit het aantal dieren die het geluk hebben (gehad) om door Charo gevonden te worden. En de velen die nog zullen volgen.

Hoeveel respect en hulp verdient deze vrouw voor wie het leven van de verschoppelingen van haar stad even waardevol is als het leven van ieder ander wezen. Een vrouw die onze steun en hulp meer dan nodig heeft en verdient.

Na het publiceren van dit project kregen we van Charo bericht dat zij het gemeentelijke asiel, waar katten uit zeven(!) steden gebracht worden, ook onder haar hoede gaat nemen.

Het eerste bericht wat we hierover ontvingen is dat er een virus heerst en er al meerdere katten erg ziek zijn. Maar Charo gaat vol goede moed aan de slag met deze nieuwe uitdaging!

Hoe goed kan ze nu alle hulp gebruiken die ze kan krijgen! Zullen we haar die geven?

Haar Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100079031692580

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 105’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

De Katten in de Hoek zijn de katten die iedereen maar over het hoofd ziet, niemand wil ze omdat ze geen kleine kittentjes meer zijn. Vergeten schuilen ze weg in de verste hoek …

Ondanks dat Spanje de laatste 10 jaar een enorme sprong voorwaarts heeft gemaakt als het gaat om diervriendelijkheid, toch schort het er soms nog aan.

Met name voor de katten, die worden door de meeste mensen nog steeds aan hun lot overgelaten, wat vele met de dood moeten bekopen.

Plaatjes vergroten als je er op klikt (niet op mobieltjes)

Zolang we Loes de Vries kennen van ‘Little Tigers’, zo lang kennen we Kerrie, een gepokt en gemazelde vrijwilligster in Spanje.

In Los Barrios is ze gelukkig niet de enige kattenvriendin. Veel verlaten of mishandelde katten worden daar geholpen door een paar toegewijde (en vermoeide!) vrienden.

Ze stoppen nooit met het helpen van de dieren die ze vinden in erbarmelijke omstandigheden. Vaak zijn het gedumpte huiskatten die niet weten hoe ze moeten overleven op straat en wanhopig op zoek gaan naar een beetje eten of hulp van mensen. Maar ook vinden ze vaak moederloze kittens en aangereden katten.

Kerrie is al jaren actief bezig met het steriliseren van katten om de enorme kattenpopulatie terug te dringen. Maar er blijven ieder jaar weer veel kansloze kittens geboren worden.

In Spanje is het ook nu nog mogelijk om katten te steriliseren. Het is niet te koud. Daarmee wordt voorkomen dat er volgende lente weer een groot aantal kittens bij komen.

Want, hoewel veel mensen kittens schattig vinden, weten jij en ik ook dat een groot aantal van die schattige kittens in het beste geval in – spoedig overbevolkte – asielen zullen belanden en in het slechtste geval gedood of zelfs verdronken zullen worden …

Laten we niet vergeten: bij katten geldt 1+1=6, soms zelfs meer dan twee keer per jaar. ‘De natuur zijn gang laten gaan’ betekent 36 katten die geboren worden in alleen maar 16 maanden tijd... Elk jaar is het telkens opnieuw dezelfde situatie: onschuldige katjes komen ter wereld en leiden een kort en miserabel leven. Omdat de meeste mensen hun katten niet laten steriliseren of castreren.

En steriliseren is ook nog eens belangrijk voor hun gezondheid, om te voorkomen dat poezen baarmoederontstekingen en kwaadaardige tumoren ontwikkelen.

We hoorden het laatste nieuws over Kerrie. Door heel veel tegenwerking en doordat ze jarenlang letterlijk 24/7 voor noodgevallen gebeld werd, maar geen ènkele medewerking van het asiel kreeg, hield ze het niet meer vol. Ze heeft na 12 jaar met ziel en zaligheid in het grote asiel te hebben gewerkt, met heel veel moeite álle katten uit het asiel ergens anders veilig onder weten te brengen en is er vertrokken.

Ze runt nu een kleine opvang voor katten waar echt niemand naar omkijkt. De “Kitties in the Corner”, noemt ze ze. De echte wegwerpkatten dus. Helaas zijn dat ook vaak katten die een ziekte of handicap hebben of een lange weg naar herstel na een aanrijding of mishandeling door mensen. Maar Kerrie laat ze niet stikken, ze zorgt voor ze. Ze haalt de diertjes uit de hoek …

De dierenartsrekening is nu meer dan 4000 euro. En er is nu zelfs een punt bereikt waarop ze geen behandeling meer kan krijgen voor een dier dat ernstig ziek of gewond is. 2021 was het ergste jaar ooit voor hen, met veel nare gevallen en onvoorstelbare kosten.

We willen nu graag de openstaande rekeningen betalen voor deze arme katten, waarvan vele nog aan het herstellen zijn en verdere zorg nodig hebben totdat ze sterk genoeg zijn om naar een liefdevol thuis te gaan.

Onze Loes schrijft over de Spaanse vrijwilligers: ze willen niets liever dan blijven helpen. Ze kunnen toch niet een kat pijn laten lijden, puur omdat ze de kosten niet kunnen dekken? En ook de sterilisaties moeten toch vooral dóór kunnen gaan?
Zij en ik – maar ook wij van Dierennood- zouden èlke bijdrage aan het kattenfonds, hoe klein ook, zeer op prijs stellen.
Alleen kunnen we weinig, maar samen kunnen we zovéél.

Natuurlijk zijn we inderdaad blij met je bijdrage, maar als je eventueel in de gelegenheid bent om een kat mee terug te nemen van je vakantieadres, neem dan alsjeblieft contact op met Little Tigers.
Meld je aan als vluchtbegeleider. Het kost je geen moeite, alles wordt voor je geregeld en je helpt letterlijk een dier naar een mooie toekomst.
https://littletigers.eu/

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 101’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: