100 zieke pupjes voor Elena

Opnieuw een rescuer in grote nood in Roemenië.

Met enige regelmaat laten dierenhelpers in de Oostbloklanden ons weten dat ze zich schamen voor de mentaliteit in hun land. Aan de ene kant is het wrang als mensen zo over hun vaderland praten maar aan de andere kant weten wij maar al te goed hoe moeilijk het de mensen wordt gemaakt die wel een hart voor dieren hebben.

Neem nou Elena Surubariu. In Barbosi, Vaslui. Ze heeft een maandsalaris van 600 euro en 270 honden, waarvan 170 pups!!! Die dus nu óók allemaal groter worden, drie keer moeten worden gevaccineerd en ontwormd, dan allemaal moeten worden gesteriliseerd.. en uiteindelijk is er weinig kans dat ze worden geadopteerd omdat ‘ze al te oud zijn geworden …’

En dan lezen we op haar Facebook de noodkreet: Help ons met eten voor de pups met Parvo, er is over 2 dagen niets meer, geen wasmiddelen, geen voedsel voor zieken, ouderen, help ons, alsjeblieft, het is koud en het sneeuwt, ze hebben vuur en voedsel nodig, alsjeblieft … Het snijdt je door de ziel … toch?

Wat zouden wij graag ter afwisseling eens een vrolijk project kunnen schrijven. Zo één die jullie en ons een blij gevoel geeft.

Maar nee, een groot deel van de huisdiereigenaren in Roemenië ziet het nut van sterilisatie niet in of men geeft hun geld liever aan iets anders uit. En dus groeit de populatie zwerfdieren almaar verder, vooral in het voorjaar.

Elena staat er helemaal alleen voor. Haar enige geluk is de hulp van een bevriende dierenarts, Dr. Catalin Gramada. Die vaak voor een klein prijsje haar dieren behandelt.

Die heeft haar pas nog geholpen toen er heel veel pups met de gevaarlijke ziekte Parvo bij haar binnenkwamen. In totaal bijna 100 zieke diertjes! Een bizar aantal! Een groot deel van de kleintjes kon worden gered dankzij die dr. Catalin maar de rekening van 870 euro staat nog open...

Overigens, er zit geen dierenarts in haar eigen kleine dorp. Steeds weer moet Elena een heel eind reizen.

En stel je eens voor, Parvo is een besmettelijke ziekte. Al die zieke pups hebben in haar huis gebivakkeerd om te voorkomen dat er nog meer dieren besmet zouden raken.

Daarnaast heeft ze het hele jaar door ook diegene die nooit voor adoptie in aanmerking zullen komen in en rond haar huis. Degene met een chronische ziekte, bv. lever- of nierfalen. Adoptanten schrikken van de prijs van het benodigde dieetvoer. Ook al weet men dat een hond met aangepast voer toch ‘gezond’ oud kan worden. En dat duurdere voer zal Elena óók moeten aanschaffen. Ze heeft geen keus. Dan zijn er nog de blinde of juist dove honden, de gehandicapte … En natuurlijk de grotere honden en de zogenaamde ‘minder mooie’. Kom nou mensen, elk dier heeft iets leuks als je maar goed kijkt. Leuke oortjes, lieve ogen, een grappig loopje … Kijk eens verder dan je neus lang is!

Maar toch, het zou al een feestje voor Elena zijn als er een paar van de schattige – inmiddels kerngezonde – pupjes een thuis zouden vinden. Er staan er een aantal op haar Facebook met het bijschrift: ‘I need love and a home. Please adopt me’.

Elena doet ontzettend haar best, dat horen wij evengoed van de mensen die haar goed kennen. Ze klaagt nooit (hoe zou ze daar tijd voor moeten vinden?) en is het gelukkigst als de verblijven een grote beurt hebben gehad en de dieren van eten en hun medicijnen zijn voorzien.

Dan probeert ze voor heel even te vergeten dat het nog onzeker is of ze vólgende week nog wel voer heeft. Donaties zijn schaars en zelden genoeg. Ze heeft een tijdlang alle hondendekjes en dekens op de hand moeten wassen. Op haar knieën met koud water. Pas onlangs heeft ze met geleend(!) geld een kleine wasmachine gekocht.

Elena leeft echt onder primitieve omstandigheden en haar eigen lichaam laat het helaas regelmatig afweten. We maken ons werkelijk zorgen om haar …

De kwaliteit van de foto’s is niet optimaal. Elena’s huisje is oud en donker en zo is het ook gesteld met haar mobieltje …

Zelf vertelt ze dat ze gewoon niet anders kan; de dieren kunnen vaak niet voor zichzelf zorgen, ze kunnen ons ook niets vragen. “Ik hou ontzettend van ze om hun trouw, loyaliteit, zuiverheid en integriteit. Dat is ook wat ik van hen terug ontvang. Al die dieren die in zakken over het hek zijn gesmeten, die ik bebloed, overreden of ziek gevonden heb, de oude blinde en dove hond die aan het eind van zijn leven op straat werd gezet, de kleine pup die met een vork gemarteld werd en die 8 hechtingen bij de dierenarts nodig had … al die dieren … tot mijn laatste snik zal ik van ze houden.”

Wat zouden wij graag zo’n mooi mens een hart onder de riem steken. Eénmalig, we weten het. Maar éénmalig een met liefde gegeven donatie van ons zal haar misschien voldoende kracht geven om weer een tijdlang voort te kunnen…
Ten bate van al die dieren die wij vanuit Nederland maar op één manier kunnen helpen. Door hen een donatie te gunnen.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 167’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: