Je zou hem zonderling kunnen noemen, de 72-jarige Zeljko Markovic uit Bor, Servië. Maar hij is vooral eenzaam, en alleen in zijn strijd tegen het dierenleed.

Al jarenlang voert hij deze strijd, zonder hulp van wie of wat dan ook. Noch financieel, noch in de vorm van mankracht of zelfs zo nu en dan een paar extra handen.

De enige, maar dan ook echt de enige hulp komt van een klein groepje vrouwen die hun uiterste best doen om hem elke maand wat te sturen om voer te kopen voor zijn dieren. Nooit genoeg, altijd te weinig!

Daardoor is Zeljko aangewezen op brood en restjes van winkels en restaurants, waar hij elke dag langsrijdt om te vragen en zijn hand op te houden.

Als dit niet genoeg oplevert wordt het slachtafval. Hij schaamt zich ervoor dat hij soms niet genoeg heeft om zijn dieren te kunnen voeden.

Het eten wat hij heeft moet dan verdeeld worden over de drie lokaties waar zijn dieren verblijven. Dit kost niet alleen heel veel tijd en energie, maar ook nog een aardig bedrag aan benzine.

Maar het kan gewoon niet anders. Zijn drie kleine locaties omzetten naar één asiel is een droom die nooit uit zal komen. Alle middelen daarvoor ontbreken, alsook Zeljko’s energie en kracht!

De katten zitten in zijn 1-kamer appartement, niet echt praktisch. Maar ze zijn daar veilig en zitten droog en betrekkelijk warm.

Al een aantal jaren heeft hij 8 grote honden in een deel van een oude fabriek. De honden hadden een dak en wat oude hokken, maar bij de laatste storm is alles kapot gewaaid en nu zitten de arme dieren zonder enige beschutting in weer en wind.

Zijn opvang met 45 honden staat in het dorp aan het eind van een aflopende straat waardoor bij hevige regen het hele asiel onder water loopt en de dieren tot aan hun “knietjes” in het water staan en het hout van de hokken snel verrot.

Bovendien woont in het huis ernaast een zigeunerfamilie met 10 kinderen. Deze gillen en schreeuwen de hele dag en gooien rotzooi, stenen, blikken en regelmatig zelfs gif naar de honden.

Zeljko zelf wordt gepest, uitgescholden en bedreigd.

Om nog meer ruzie en pesterijen te voorkomen zegt Zeljko maar niks en gaat stilletjes zijn eigen gang. Hij probeert gewoon zijn honden zo veilig mogelijk te houden en zo goed mogelijk te verzorgen.

Ook als hij ziek of uitgeput is van het zware werk dat hij helemaal alleen moet doen. En dit komt de laatste tijd steeds vaker voor. Ook dan is er niemand die zich om hem bekommert of de helpende hand biedt.

Zijn opvang moet dringend opgeknapt worden. Hokken moeten worden gerepareerd en er moet voer en stro komen voor de nog steeds koude winter.

De honden in de oude fabriek hebben toch minstens een dak boven hun koppies nodig of liever nog een hok om ze te beschermen tegen de kou en sneeuw in de barre Servische winters!

Maar met zelfs nauwelijks geld voor voer is dat helaas een utopie!!

Toch zal hij nooit een dier in nood weigeren. Laatst heeft hij nog een doos verlaten pups meegenomen.

Hoe zouden wij het dan over ons hart kunnen verkrijgen hem en zijn dieren geen hulp te bieden en ze aan hun lot over te laten?

Een man die letterlijk zijn hele leven geeft voor de dieren... Maar ook een man wiens leeftijd hem parten gaat spelen en voor wie deze zware taak steeds moeilijker wordt.

Laten we er samen een mooi project van maken, zodat de rest van deze winter hem wat makkelijker valt.

Jullie en wij, SAMEN!

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 117'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje. Nergens voor nodig.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Een hond die aangereden is, bij de dierenarts behandeld wordt, mee naar huis wordt genomen, de volgende dagen uitgebreid verslag hoe het met hem gaat en dat hij dan toch uiteindelijk een poot moet verliezen.

Een teefje met demodex die ze gaat behandelen, dan steeds een update waarin te zien is dat de vacht gaat groeien tot ze uiteindelijk een gezonde hond is geworden.

5 kittens, gevonden bij een dode moeder. Die volgen wij dan vrijwel dagelijks op filmpjes hoe zij hen grootbrengt met de fles.

Heel eerlijk: het wordt soms een beetje veel, wij hebben nog zoveel méér Facebookberichten elke dag.

Maar ze is zó lief en zó dankbaar als we haar tussendoor een paar tientjes sturen om de rekeningen te betalen, dat wij dat haar niet gaan vertellen.

Wat wij ook weten van Natalia is dat ze al een bijzonder dierenhart had sinds kind. Terwijl andere kinderen van hun zakgeld snoep gingen kopen, kocht zij voer voor de zwervers op straat.

Gelukkig had zij ouders die het haar niet verboden maar zelfs toestemming gaven om ’s avonds nog de straat op te gaan om de voeren.

Vaak nam ze dieren mee naar huis om ze goed te kunnen verzorgen en moest dat dier worden verstopt. In het huis dat de familie huurde waren huisdieren niet toegestaan.

Tegenwoordig is er weinig veranderd. Bij haar thuis bivakkeren altijd meer dan 20 katten en 10 honden. Andere heeft ze in een goedkoop pension onder moeten brengen. Nog steeds voert ze de zwervers en vindt ze vrijwel dagelijks een dier dat dringend geholpen moet worden. Pas nog lag een aangereden zwarte kat op het hete asfalt en terwijl ze de rijbaan opliep om het dier te pakken werd ze uitgescholden en idioot genoemd omdat ze nota bene een zwárte kat wilde helpen … We bedoelen maar: hoe wreed en bijgelovig kunnen mensen zijn?

We vertelden haar dat we een project gingen maken voor haar dieren. Tot onze verwondering duurde het zomaar 2 dagen voor ze antwoordde en haar excuses maakte. Ze had zelf een kleine ingreep in het ziekenhuis ondergaan en bovendien was hond Hope geopereerd. Dat was erg spannend geweest. En ja, dat slokt haar dan helemaal op. En, schreef ze, momenteel is het 41 graden in Macedonië. Ik loop meerdere malen per dag met water om de dieren drinken te geven. Steeds weer is het snel op. Regelmatig omdat mensen het omschoppen, ze gunnen het de dieren niet …. Dus het spijt me dat ik je heb laten wachten.

Nee Natalia, wat jij voor de dieren doet is oneindig belangrijker dan mij antwoorden. Ga vooral zo door, wij hebben geduld.

Na nog wat doorvragen komt het hoge woord eruit… Natalia heeft 5 gebroken wervels … Eigenlijk mag ze niet zoveel lopen en he-le-maal niet tillen. Maar ze verbijt de pijn; “ik zou een maand moeten stoppen met mijn straatwerk? Dat kan ik de arme dieren toch niet uitleggen? Ze zullen uur na uur blijven wachten en de volgende dagen weer …”

Wij worden er nederig van …

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 115'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Velen van jullie zullen hem nog kunnen herinneren als een geweldig mens en dierenredder: Ernest Stancovici. Een aimabel man die zich dertig jaar heeft ingezet voor de zwerfdieren in Roemenië, het leven redde van honderden dieren en hun toekomst herschreef.

Enkele maanden geleden eiste dit zware werk en de stress zijn tol en overleed Ernest in de armen van zijn vrouw Lily. We hebben diep respect voor deze man die, na een zware beroerte en lange revalidatie in 2021, gewoon weer doorging.

Hij had weliswaar een leeftijd bereikt waarop veel mensen het kalmer aan zouden moeten doen, maar Ernest was nog iedere dag samen met zijn vrouw Lily zeer druk in de weer met het opvangen van vele zieke, oude en zwakke dieren in hun huis in Craiova, Roemenië.

Niet alleen hun eigen opgevangen honden werden door hun verzorgd, maar ook reed hij twee keer per dag naar diverse voederplekken tot zelfs 15 kilometer buiten de stad. Hij voerde daar zijn honden, meestal tussen de 50 en 60, maakte de eigengemaakte hokken schoon, deelde medicijnen uit en bracht zieke en gewonde dieren naar de dierenarts. Ook was er altijd tijd voor een aai en een knuffel.

Aan elke oproep voor een dier in nood gaf hij gehoor. Ongeacht dag, tijdstip of plaats.
Zoals op tweede kerstdag 2020, dat was een koude dag met extreem veel regen waarop hij een melding krijgt over 3 pups, gesignaleerd op een gevaarlijke plaats aan de oever van een kolkende rivier.

Ernest aarzelde geen moment, trotseerde het noodweer en wist de pups net op tijd in veiligheid te brengen. Alle drie hebben het avontuur overleefd en alle drie vonden ze uiteindelijk een geweldig fijn warm en diervriendelijk huis in Nederland.

De lokale dierenarts waar Ernest bijna elk weekend zat met een of meerdere dieren riep ook zijn hulp in als mensen hun oude of zieke dier brachten en deze ‘voor het gemak’ niet meer ophaalden. Altijd was Ernest bereid de zorg voor deze dieren over te nemen of de kosten van hun behandeling of operatie te betalen.

En alsof het allemaal niet genoeg was haalde hij regelmatig honden uit het gemeenteasiel Breasta. Een verschrikkelijke plek waar de honden al hun hoop op leven verliezen...

Ondanks haar verdriet nam Lily de taken van haar man onmiddellijk over en gaat ook zij door met het redden van zoveel mogelijk honden.
Haar verdriet wegnemen kunnen wij niet maar hulp bieden wel. Die hulp heeft ze in deze moeilijke tijd heel erg nodig en verdient ze zeker!

De schulden bij de dierenarts lopen gigantisch op. De verblijven moeten nodig winterklaar gemaakt worden en het wordt steeds moeilijker om voldoende voer te kunnen kopen.
Jullie bijdrage is hard nodig, zodat er nog heel veel dieren niet alleen gered kunnen worden, maar ook de reis van hun leven kunnen maken.

Laten we samen alsjeblieft ons best doen om Lily's zorgen te verlichten, zodat ze door kan gaan met het levenswerk van haar Ernest: het redden van zo veel mogelijk dieren.

Jullie steun daarbij is onmisbaar.

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 113'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Door Ria Alonso

We ontvingen een mail, al een héle tijd geleden, dit keer niet met een aanvráág maar met een aanbevéling.

“Kijk even, dit zijn Cari en Ebony die ACT4BaliDogs runnen. Wat ze doen? Wel, voornamelijk redden, behandelen, verzorgen en opvang van honden.”

En op onze vraag daarop: waarom kiezen voor ACT4Balidogs? Kregen we dit als antwoord:

“Juist omdat zij het zo verdienen, een hulpproject waarmee ze echt verder kunnen en nèt dat beetje meer kunnen doen om de diertjes op Bali een mooier en beter leven te geven.

Het zijn 2 power girls die niet stoppen aan het eind van de werkdag. ’s Avonds - en als het moet ’s nachts - erop uittrekken als er weer meldingen binnenkomen van noodgevallen.

Dat kan van alles zijn, ziek, gewond, mishandeld en iedereen mag dierenleed melden. Of het nu door de lokale bevolking wordt gemeld of door vakantiegangers, ze gáán. Hun leven staat volledig in het teken van het redden van dieren. Veelal zijn het de honden die steeds maar weer de dupe zijn van (on)menselijk gedrag, maar ook katten en alle andere dieren, als die op hun pad komen.”

Tja, dan gaan wij er natuurlijk serieus mee aan de slag, gaandeweg stegen ze verder op onze wachtlijst en dan zijn ze nu eindelijk aan de beurt.

Natuurlijk is dierenleed in bijna alle landen ter wereld hetzelfde. Te veel zwerfdieren, honger, ongelukken, ziektes en dan als grootste gevaar: de ‘intens slechte mens’. De mensen die de dieren op de vuilnishoop gooien of zelfs in afgesloten vuilcontainers. Die dieren dumpen op begraafplaatsen, met teer overgieten, vergiftigen, de straat opschoppen. En regelmatig moedwillig pijn doen.

Op de voet gevolgd door gevaar nummer 2: de ‘onverschillige mens’. Door die laatste groep kan de eerste niet alleen zijn gang gaan maar blijft een dier daarna verstoken van hulp. Hij kan janken of mauwen van ellende maar de onverschillige mens doet net of hij niets ziet of hoort….

Overal hetzelfde liedje dus. Maar met dát verschil, dat op Bali nog een immens gevaar dreigt. Honden worden er gegeten en dus wordt er dagelijks jacht op ze gemaakt. Gratis en voor niets komen meedogenloze lieden op die manier aan hun handelswaar …

In heel Indonesië zijn er handelaren in hondenvlees actief. En ja, ook katten. Toeristen vertellen na hun vakantie op één van de eilanden over de vriendelijk glimlachende bevolking. Maar wij hebben het gezien; er zitten ook mensen tussen die met zo’n zelfde glimlach de dieren op barbaarse wijze kunnen slachten ... Indonesië is een gevaarlijk land voor (huis)dieren. Bali is geen uitzondering.

En als je ooit op Bali bent geweest had je vast medelijden met de vele straatdieren in armzalige conditie en de veelheid van puppy’s, puppy’s en nog eens puppy’s.

En heb je je wellicht afgevraagd: “is er dan níémand die hier iets aan doet?”

Ja, toch wel, 2 enthousiaste meiden met een missie om elke dag weer het nare leven van dieren te veranderen.

Maar jammer genoeg is ACT4BaliDogs geen heel grote organisatie. Veel meer dan 150 dieren kunnen ze niet huisvesten. Wat hen echter uniek maakt ten opzichte van andere, misschien grotere organisaties, is dat ZIJ dieren te hulp schieten waar anderen het laten afweten. Regelmatig zijn de meiden de enigen die op een melding afgaan. Het waarom zullen ze nooit weten.

Wel vertellen ze zelf:

Our rescue dogs are our family and they rule our world. The dogs all teamed up and have graciously allowed us to live with them in the Crazy Doggie House so we can provide them the comforts and attention they all so deeply deserve.

Wij beschouwen onze honden als familie en zij maken onze wereld. Eigenlijk laten de honden óns toe in het ‘gekke honden huis’ waar wij voor hen kunnen zorgen en voorzien van alles wat zij zo verdienen.

Wij schrokken onlangs nog van de vetgedrukte letters op hun website:

NO NEW RESCUES POSSIBLE UNTIL WE ARE ABLE TO PAY OUR VET BILLS DOWN

"Nieuwe reddingen zijn onmogelijk als we onze dierenartsrekening niet omlaag kunnen brengen."

Dat mag natuurlijk nooit gebeuren! Daarom nu vooral foto’s van dieren zoals ze gevonden werden en hoe ze zijn opgeknapt in de handen van Cari en Ebony.

Betere reclame kunnen we voor Act4BaliDogs niet verzinnen.

Bezoek hun website
Bezoek hun uitgebreide facebook pagina voor het laatste nieuws

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 173’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knop: