Op zich had Mirela Soare het allemaal weer redelijk voor elkaar...

De enorme toestroom in haar asiel van honderden honden en katten door het oorlogsgeweld in Oekraïne had ze met veel moeite kunnen organiseren, totdat het noodlot toesloeg...

Vorige maand ontstond er bij haar plotseling een felle brand! Gelukkig kon Mirela alle asieldeuren voor de dieren snel openzetten, maar er is helaas veel schade...

(plaatjes vergroten als je erop klikt) nnn

Wij hebben haar vorige maand bezocht

Onze vrijwilliger Suzanne Walrave is net teruggekomen van haar bezoek aan Roemenië. Waar zij meerdere asielen een bezoek heeft gebracht.

En zoals wij Mirela Soare al vele jaren kennen, bleek ze nog steeds te zijn: Een heel betrokken vrouw die behalve de zorg voor haar eigen ca. 200 honden ook dagelijks een grote ronde op straat doet om tientallen zwerfdieren in nood tevens daar te kunnen helpen.

Zij zal dan ook nooit een dier dat hulp nodig heeft aan zijn of haar lot overlaten...

Meer dan 1,5 miljoen zwerfhonden

Roemenië heeft het grootste aantal zwerfdieren in Europa. Er wordt geschat dat er alleen al meer dan 1,5 miljoen (!) zwerfhonden zijn. Nog afgezien van de ontelbare zwerfkatten. Dat zijn er 10 x meer dan bijvoorbeeld in Spanje...

Tel daar de grote desinteresse van de bevolking bij op en je kunt je voorstellen dat het dierenleed overal in Roemenië schrijnend en ernstig is.

Mirela Soare is een uitzondering en zelfs een dierenvriend pur sang.

Haar hele leven staat dan ook in het teken van het helpen van dieren binnen en buiten haar asiel.

Bovendien zorgt ze ervoor dat al haar honden gesocialiseerd worden en klaar worden gemaakt om te kunnen worden geadopteerd.

Interesse? Neem maar via haar Facebook contact met haar op.

Gedumpte dieren zijn bij haar wèl welkom.

Het asiel van Mirela Soare bevindt zich nabij Boekarest. De hoofdstad telt meer dan 3 miljoen inwoners.

De meesten daarvan verdienen maar een schamel loon of een armoedig laag pensioen. Gevolg is een enorm aantal zwerfdieren, waarvan velen uit een huis gezet zijn of zelfs in een bos aan een boom achtergelaten...

Natuurlijk kan Mirela hen niet allemaal helpen, maar iedere week komen er in haar asiel weer een paar die toch nog het geluk hebben, om eindelijk weer met liefdevolle handen te worden omarmd.

Helpen met de brandschade

Haar eigen 200 dieren komen uit een Roemeens dodingsasiel, zijn gedumpt of gevonden in nare omstandigheden.

Het is op zich al een hele prestatie om al die dieren te voeden en te verzorgen.

Maar die nare brand heeft de financiële situatie nu extreem moeilijk gemaakt.

Zo wil ze graag vóór de strenge winter de daken van haar asiel weer kunnen repareren.

Zullen we haar de helpende hand reiken? Dat heeft ze denken we echt wel verdiend...

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 182'

En wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje. Vinden we nergens voor nodig...

In Noord-Macedonië worden honden en katten als gebruiksvoorwerp gezien. Als een huisdier niet meer bevalt, dan wordt het gewoon op straat gegooid.

En als er daardoor te veel zwerfdieren op straat zijn, worden ze vergiftigd of afgeschoten...

Deze dieren leven vaak tussen afval en vuilnisplaatsen om toch nog wat eten te vinden.

Maar zelfs in zo'n hel voor zwerfdieren, hebben wij iemand gevonden die hen wèl wil helpen:
Stella met haar 'Paws Reskju'.

(plaatjes vergroten als je erop klikt)

leuk he

Al 18 jaar is ze daar dagelijks mee bezig en als zij maar wat geld over heeft, koopt ze voer voor hen.

Als ze geen geld heeft, geeft ze de honden oud brood of gekookte rijst, om te zorgen dat de dieren in ieder geval iets in hun buikjes hebben. Het brood bakt ze vaak zelf.

Naast de vele dieren die ze dagelijks voert, heeft ze de meest hulpbehoevende in haar eigen huis opgenomen.

Dat zijn inmiddels 15 honden en 20 katten, vooral van de grote vuilnisbelt.

Een recent voorbeeld is Coco. Weggejaagd, geschopt en geslagen. Een zielig hoopje bleef op straat liggen. Niemand gaf Coco aandacht. Totdat Stella hem zag.

Ze nam Coco mee naar de dierenarts en het bleek dat hij Ehrlichia had. Dit is een ziekte die gelukkig behandeld kan worden...

Stella heeft medicijnen voor hem gekocht, hem behandeld en een veilige plek gegeven.

Ze realiseert zich dat alleen voer brengen en medische zorg bieden niet voldoende is. Alleen sterilisaties helpen echt om het aantal te verminderen.

Dat doet ze dan ook heel graag, tenminste als zij er de extra financiële middelen voor heeft.

Stella krijgt weinig tot geen hulp en doet dit zware werk al jaren vooral alleen.

De mensen in Noord-Macedonië verklaren haar voor gek, maar deze vrouw laat zich niet uit het veld slaan en gaat moedig door.

Zullen we dan na 18 jaar de eerste dierenvriendengroep zijn, die haar de helpende hand gaat reiken?

Wat zou het geweldig zijn als zij eindelijk eens een meevaller krijgt en daar vooral de o zo belangrijke sterilisaties mee kan betalen?

Help Stella haar missie voort te zetten …

Facebook pagina

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 123'

en wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje. Vinden we nergens voor nodig...

‘Ik kan het bijna niet meer aan, elke dag vinden we nieuwe puppy’s op straat of ze worden bij ons gebracht!
Velen zijn ernstig ziek, gewond of ondervoed.’

Dat zijn woorden van Mirela Marcu uit Roemenië.

Een dierenredder die al goed bekend is bij ons vanwege haar fantastische werk. Maar o tomeloze inzet voor dieren in nood.

Onze vrijwilliger Suzanne Walrave bezocht haar asiel.

Plaatjes op deze pagina vergroten als je er op klikt.

Al meer dan 12 jaar zet zij zich met hart en ziel in voor dieren die hulp nodig hebben. Haar tomeloze inzet voor dieren is ongekend. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zorgt ze voor haar 1.200 (!) dieren.

Ter vergelijking:
In Nederland zijn er 57 officiële asielen met gemiddeld 20 honden, in totaal 1.140.
Dus Mirela verzorgt er méér dan alle asielen in ons land bij elkaar!
Ook worden de asielen hier zwaar gesubsidieerd, terwijl Mirela geen enkele steun van de overheid krijgt...

Maar zij helpt zelfs ook andere lokale dierenredders, redt gewonde dieren op straat en laat ook zoveel mogelijk dieren steriliseren om toekomstig leed te voorkomen.

Onze vrijwilliger Suzanne bezocht Mirela eind juni. Zij was geschokt door de hoeveelheid honden, vooral puppy’s. “Ik ben diep onder de indruk van de toewijding en liefde die Mirela voor al haar dieren heeft,” zegt Suzanne. “Haar hele leven draait om hun welzijn.”

De situatie is echter nu dringend.

Gemiddeld worden er zo’n twintig pups per week binnengebracht. De kennels zijn nu echt overvol.

Zieke pups met het besmettelijke parvovirus worden nu apart in haar kattenopvang gehuisvest. De vrijwilligershuisvesting is omgebouwd tot noodopvang voor gewonde en zieke dieren. Zelfs buiten staan er pups in benches. Mirela weet niet meer wat ze kan doen...

Misschien denk je, laat ze dan op straat en voer ze daar. Maar in Roemenië worden zwerfhonden al snel naar dodingsstations gebracht, waar hondenvangers per gevangen hond worden uitbetaald.

De honden zitten in zo'n staatsasiel onder zeer slechte omstandigheden zonder medische zorg. En worden vaak al na twee weken op pijnlijke manieren geëuthanaseerd.

Mirela is ten einde raad en zit met haar handen in het haar. Ze geeft aan dat ze soms een keuze moet maken tussen het geven van medicijnen of voer. Een verschrikkelijke en eigenlijk onmogelijke keuze!

Tot overmaat van ramp zijn de nieuwe buren begonnen met klagen over het geblaf van de puppy’s. Daardoor is de urgentie om de dieren een andere plek te geven, verder vergroot.

Vrees voor hun veiligheid.

In Roemenië wordt vaak op brute wijze met dierenoverlast omgegaan. Mirela vreest dan ook voor hun veiligheid.

De seizoenen vormen een andere uitdaging. In de winter kunnen temperaturen dalen tot -30 graden Celsius. Dat maakt het voor de dieren erg moeilijk om te overleven.

Het gebrek aan beschutting en de extreme kou vormen een constante bedreiging. Terwijl de zomers weer zinderend heet kunnen worden tot ruim 45 graden.

Daarom willen we Mirela helpen bij het bouwen van een puppyhuis. Maar ook het bieden van beschutting aan haar andere honden tegen barre weersomstandigheden. Stichting Strays Meet Holland kwam met het mooie idee om puppyhuizen te bouwen.

Hiermee kunnen ze de winter warm en droog doorkomen en in de zomer beschutting vinden tegen de hitte. Dankzij donaties is er al één huis gebouwd. Met onze steun kunnen we een tweede huis realiseren. Dit zou een enorme opluchting zijn voor Mirela en de puppy’s.

Een puppyhuis kost € 6.000, maar het zou prachtig zijn als we ook de andere honden op het open veld kunnen helpen. Ook die honden hebben nu weinig tot geen bescherming tegen de elementen.

We willen meer schaduw en beschutting creëren. Bovendien ook de stress van de honden verminderen. Dat kan door een afscherming tussen de kennels aan te brengen.

Onze vrijwilliger Suzanne is erg geraakt door wat ze allemaal gezien heeft. Zij wil nu samen met haar broer – op eigen kosten – in de herfstvakantie weer naar Roemenië gaan. Dan kunnen zij samen die beschutting en afscherming helpen bouwen.

Het zou mooi zijn als via dit hulpproject ook de daarvoor benodigde materialen kunnen worden aangekocht.

Met jullie financiële steun kan het leven voor haar 1200 dieren echt worden verbeterd. En kunnen Mirela’s zorgen een beetje worden ontlast.

Links naar haar eigen Facebook en naar dat van het asiel.

Wil je een hond van Mirela adopteren? Dat kan via de betrouwbare Nederlandse stichting Animal in Need

Helpen jullie mee om deze droom te laten uitkomen? Dat verdient ze toch?

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 181'

en wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje. Vinden wij nergens voor nodig!

Het is momenteel zwaarder dan ooit, om als mens maar ook als dier in Oekraïne te moeten leven.      

Deze keer graag je aandacht voor het asiel Dim Sirka, dat met meer dan 500 honden in en buiten het asiel dringend hulp nodig heeft.

Doorlopend worden er veel dieren gewond en/of getraumatiseerd binnengebracht …

(plaatjes vergroten als je erop klikt)

De Nederlands/Oekraïense Santa Buka is hier direct bij betrokken en probeert vanuit Nederland al het mogelijke te doen om hulp te verlenen.

Zij hebben te maken met een bijzondere en hartverscheurende situatie. Veel van de dieren die ze opvangen zijn getroffen door de afschuwelijke oorlogssituatie.

De bombardementen zijn vaak zo heftig, dat binnenkomende dieren meestal extreem getraumatiseerd zijn, waar heel veel aandacht, geduld en voedsel voor nodig is.

Het dierenasiel Dim Sirka in Ivano-Frankivsk bestaat al jarenlang en ondanks het oorlogsgeweld, blijven ze moedig doorgaan als vluchtheuvel voor dieren die gewond zijn geraakt of hulpeloos op straat zijn gevonden.

Elk dier krijgt hier de zorg en liefde die het verdient, maar hun middelen zijn erg beperkt. Het voer raakt nu snel op en de kosten voor de medische verzorging stijgen steeds verder.

Veel van de dieren die ze opvangen, hebben zware tijden doorgemaakt. Velen hebben hun huis verloren door de oorlog, waarbij soms zelfs hun eigenaar helaas het leven liet …

De situatie in het asiel is momenteel erg zwaar. Zij hebben nog maar twee medewerkers: een vrouw van 35 jaar en een van 70 jaar.

De drie mannen die ook meehielpen zijn naar het oorlogsgebied meegenomen. Hierdoor werken deze twee vrouwen zonder vrije dagen al maanden achter elkaar door.

Doordat vrijwel al hun honden getraumatiseerd zijn, kunnen de dieren niet bij elkaar op het grote middenterrein los worden gelaten om gevechten te voorkomen.

Ze zitten daarom alleen of met 2 of 3 dieren in afzonderlijke kennels.

Zij overleven voorlopig met het goedkoopste voer en met wat brood. Maar met nog eens zo’n zware winter zullen veel dieren daar het helaas niet overleven …

Onlangs zijn er uit Vovchansk weer 18 noodlijdende honden extra binnengebracht. De situatie is schrijnend.

Mogen we weer een beroep op je doen?

Jullie steun is bitterhard nodig!

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 121'

Wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden.
Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje.

'Het is zwaar om hier te leven, in een land waar ik gezien word als een 'gekke vrouw' omdat ik honden en katten te eten geef en ze help als ze ziek of gewond zijn ...'

Dit zijn de woorden van Bibi Milanovska, een dierenhelpster in de stad Skopje in Noord-Macedonië.

Voor Bibi gaat er geen dag voorbij zonder stress. Iedere dag zijn er dieren die hulp nodig hebben, die honger hebben en die op haar wachten. In Noord-Macedonië kun je bijna geen stap zetten zonder een verwaarloosde of mishandelde zwerfhond- of kat te zien.

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

'Het ergste is als mijn salaris op is en ik geen geld meer heb om voer te kopen voor de honden en katten op straat. Als ik geen voer kan kopen vraag ik de bakker om oud brood of de slager om vleesafval en dat kook ik samen met wat macaroni of rijst tot een dikke pap. Dat breng ik dan naar de dieren zodat ze toch iets in hun maag hebben en die dag geen honger hoeven te lijden.'

Soms eet Bibi ook zelf van het oude brood zodat ze een maaltijd voor zichzelf uitspaart.

's Avonds na haar werk gaat ze met de bus naar het 'boarding house' - het pension waar haar tientallen honden en katten worden opgevangen.

Dieren die Bibi gered heeft toen ze ernstig ziek waren of mishandeld en gewond, dieren die ze heeft weggehaald bij het randje van de dood.

En nee, een dierenpension in Noord-Macedonië is geen luxe zoals in veel Nederlandse pensions. De dieren verblijven in ruimtes met een betonnen vloer en hebben oude dekens of een kleedje om op te liggen (dekens en kleedjes die Bibi zelf moet verschonen en wassen) en er zijn houten hokken voor de katten.

Maar deze dieren zijn tenminste veilig, ze krijgen te eten, hebben schoon water en ze krijgen af en toe een knuffel of een aai over hun kop. En dat is heel wat beter dan het leven dat de dieren op straat moeten leiden. Of beter gezegd: het leven dat ze moeten lijden.

Soms lukt het om iemand te vinden die een dier wil adopteren en vertrekt een hond of kat naar een zacht mandje in Engeland, Duitsland of Nederland. Maar de vrije plekjes in de opvang worden onmiddelijk ingenomen door een ander dier dat het nodig heeft. Een dierenopvang raakt nooit leeg ...

Het is zwaar werk en de pijn in haar rug is bijna ondraaglijk. Bibi loopt al 10 jaar met een hernia die maar niet beter wordt, het komt door al het sjouwen met emmers en zakken voer en het dragen van gewonde en zieke dieren.

Maar ze weet dat de dieren op haar wachten, ze kunnen niet zonder haar en dus verbijt ze de pijn en brengt de dieren hun eten. Haar oude autootje heeft het begeven en geld voor reparatie is er niet. Ze neemt nu de bus of gaat met een taxi naar de voerplaatsen, en zo brengt ze ook dieren naar de dierenarts.

'Het grootste probleem hier is dat mensen hun dieren niet laten steriliseren.' Honden worden meestal niet als huishond gehouden, maar verblijven in de tuin of op het erf. De dieren gaan op stap en de teefjes raken zwanger. De puppy's worden vervolgens als oud vuil ergens gedumpt, al dan niet in een vuilniszak, of ze worden op een afschuwelijke manier gedood. Dat gebeurt vaak ver weg van de moederhond zodat zij haar haar puppy's niet meer terug kan vinden.

Als de diertjes geluk hebben worden ze gevonden door Bibi, zoals die keer dat ze een nestje van 7 pupjes vond die allemaal ziek waren van het Parvo virus. De badkamer van haar kleine appartementje werd ingericht als ziekenboeg en Bibi werkte de klok rond om de dieren te verzorgen, hun medicijnen te geven en alles zo goed mogelijk schoon te houden.

Op een dag zette ze de balkondeur open voor wat frisse lucht en de puppy's, hoe ziek ze ook waren, scharrelden naar buiten, het balkon op. Om te voorkomen dat de bovenburen de pupjes en hun bloederige diarree zouden zien heeft Bibi het balkon toen afgedekt met lakens zodat de dieren een soort tentje hadden op het balkon.

Na een week van stress en zorgen om de kleintjes werd Bibi wakker naast de puppy's, ze was flauwgevallen van uitputting ... Maar de dieren hebben het gered! En dat is het enige dat telt voor haar.

'Als ik het toch eens aan mensen kon uitleggen; achter iedere dier dat gered wordt schuilen zoveel tranen, zoveel slapeloze nachten en stress. Maar mensen begrijpen het niet. Sommige mensen zeggen: je hebt al zoveel dieren in pension, je zorgt voor zoveel dieren op straat en je gaat maar door, waarom stop je er niet mee? Ik kijk ze aan en ik kan geen antwoord geven, kan geen woorden vinden, wat moet ik zeggen tegen mensen die alleen aan zichzelf denken? Hoe kan ik de dieren NIET helpen? Ik kijk ze in hun lieve ogen en voel hun pijn, hun verdriet en angst. Ik begrijp hun roep om hulp en mijn hart huilt. Ik versta de taal van dieren beter dan die van mensen denk ik... '

'Alles is hier zo duur geworden, ik probeer overal op te besparen om de honden en katten te eten te geven en de dierenarts te betalen. Ik heb ook een betalingsachterstand bij het pension. Ik weet dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft, maar ik heb het gevoel dat ik nooit genoeg doe, het lijkt wel of mijn handen en voeten gebonden zijn. Maar ik kan niet naar huis gaan en rustig gaan slapen terwijl ik weet dat de dieren honger of dorst hebben. Het aantal honden op straat neemt toe en de situatie is alarmerend... En ik ben bang dat het pension de dieren op straat zet als ik de schuld niet kan betalen en dat dan alles voor niets geweest is.'

'Ik wijd mijn hele leven aan de dieren, misschien denken mensen dat ik niet normaal ben, omdat ik van ze houdt en ze help waar ik kan, maar in de ogen van de dieren ben ik hun moeder. Ik heb vuile kleren van hun poten, maar dat kan me niet schelen, mijn hart en ziel is voor hen allemaal. Ik kan ze niet in de steek laten!'

Facebook

Doneren kan via een overmaking naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 180'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje. Nergens voor nodig.

Alvast heel veel dank!

Of doneer via onderstaande knoppen:

Jullie weten inmiddels maar al te goed dat Marokko een heel moeilijk land voor zwerfdieren is.

Wij krijgen er regelmatig aanvragen voor, maar wie is betrouwbaar en wie helpt de zwerfdieren daar echt heel goed?

Door een samenwerking aan te gaan met Monique Moerenhout in België, konden wij dat probleem oplossen, want zij focust zich al jarenlang op dat land en weet precies hoe de zwerfdieren daar het beste hulp kunnen krijgen.

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

Zij heeft er stichting Straycare International voor opgericht en gaat er jaarlijks naar toe om diverse projecten te coördineren. Dat is steeds een combinatie van voeren door vrijwilligers van kattenkolonies, maar ook - als er voldoende geld is - om zoveel mogelijk sterilisaties te laten uitvoeren..

Monique werkt met deze vier lokale vrijwilligers :

Amal El Hilaly in Temara

Amal voert en zorgt voor sterilisaties van diverse zwerfkattenkolonies zowel op straat als op het strand.

Het valt haar op dat de zwerfkatten die gesteriliseerd zijn het daarna heel goed doen. Grootste pluspunt is natuurlijk dat er geen kittens bijkomen, maar ze zien er zelf ook gezonder en rustiger uit. Ze gaan minder zwerven en vechten. Want vechten is een groot risico voor een zwerfdier. Als ze gewond raken kunnen er lelijke infecties ontstaan, die zelfs levensbedreigend kunnen zijn.

Ze gaan ook minder sproeien en nachtlawaai maken. Daardoor worden ze meer getolereerd door de buurtbewoners en lopen ze minder risico om vergiftigd te worden.

Amal heeft een eigen asieltje met ong. 40 katten. De meesten van hen zijn blind of hebben maar 3 poten of zijn chronisch ziek. Monique helpt haar met de sterilisaties. Na zo'n operatie mogen de dieren bij Amal tot rust komen en herstellen. Na enkele dagen laat ze de katten weer vrij op de precies dezelfde plaats waar ze leven, waardoor die plek niet ingenomen wordt door een ander zwerfdier. Dat is het hele principe van steriliseren.

Gihane Monqid in Temara

Ook Gihane helpt al jarenlang zwerfkatten in een ander deel van Temara (ca. half miljoen inwoners) en dan vooral op een lokale begraafplaats. Dat bij uitstek een dumpingplaats voor kittens is geworden. Omdat het inmiddels bekend is dat er vrijwilligers zijn die de dieren helpen, worden er regelmatig dozen vol gedumpt met een moederpoes en haar kittens...

Gihane heeft nog meer voederplaatsen met kattenkolonies. Heel graag zou ze veel van die dieren willen laten steriliseren, maar daarvoor heeft ze helaas nog niet de financiële middelen.

Liljana Wenzel in Essaouira

In Essaouira helpt de Duitse Liljana Wenzel (Lily) veel katten en honden in de medina en bij de haven. Ook zij vangt katten, maar ook honden die geen kans hebben om alleen te overleven op straat. Ook hier zijn het vooral blinde en/of gehandicapte dieren. Ook kittens en puppy's die geen moeder meer hebben, krijgen een plekje in haar eigen kleine asiel.

Er is daar geen stromend water, wat aangevoerd moet worden in grote bidons bij een openbare kraan. Een oude man helpt Lily daar dagelijks mee en ook om de dieren te verzorgen.