Klik HIER voor een update

Er was eens - lang geleden - in een land ver van hier …

Wat zou het heerlijk zijn als wij onze schrijfkunsten zouden kunnen gebruiken voor mooie sprookjes met een goede afloop.

Misschien dat er in de verre, verre toekomst nog eens meer mooie en lieve prinsessen zullen zijn en minder slechte toverkollen?

Dit mooie lieve prinsesje zit inderdaad al sinds 2011 in ons hoofd in een ver land: Bosnië. Zij heet Sanela Kotoric Etterle.

Zo lang vecht ze al tegen ongehoorde fraude, corruptie, onmenselijkheid.

Het gemeenteasiel Gladno Polje was berucht, een regelrechte hel, waar Sanela toentertijd alle moeite deed om de ‘bewakers’ te overreden om toegang te verkrijgen.

Dan liep ze huilend langs de donkere hokken waar de dieren zelfs háár niet durfden aankijken. Ze gaf eten, stro, maakte schoon omdat níémand dat deed.

Als er net weer veel honden waren omgebracht mocht ze er niet in. Dan moest ze wachten tot de muren waren schoongespoten om te verhullen op wat voor misselijkmakende manier de dieren waren gedood.

Want hé, een humaan spuitje was te duur. Dat geld staken de bewaarders liever in hun eigen zak.

Denk alsjeblieft niet dat wij overdrijven. Wij, van Dierennood, konden weinig tot niets doen om de dieren te helpen.

Maar we zagen de beelden. Broodmagere, doodsbange dieren en stapels lege drankflessen van de bewaarders…

Gemaakt door de vrijwilligers die ’s nachts inbraken in het asiel, dieren eten gaven en sommige eruit haalden.

De euvele moed van die drankorgels om daarna ook nog aangifte te doen bij de politie wegens inbraak…

Eind 2015 lukte het ein-de-lijk om de gemeente onder druk te zetten, de dronken ‘werkers’ te ontslaan, de corrupte administratie aan de kaak te stellen en toen … tja, toen zei de gemeente letterlijk: ”je zoekt het maar uit, je wou toch zo graag …

Wij trekken onze handen ervan af”. En zo kreeg Sanela met enkele dierenvrienden van de ene op de andere dag 200 ondervoede, zieke en getraumatiseerde dieren te verzorgen. Zonder enige financiële hulp of medewerking van wie dan ook.

En er zit ook nu nog steeds niets anders op dan pappen en nathouden, roeien met de riemen die je hebt.

Op dat moment heeft Sanela gekozen voor een nieuwe naam: ‘DREAMS Gladno Polje.’

Soms, als er weer verkiezingen in zicht zijn, groeit de hoop. Maar beloftes worden nooit nagekomen. Integendeel, het blijft maar een open vraag hoe lang de dierenhelpers überhaupt nog gedoogd zullen worden.

Er zitten altijd meer dan 100 honden. Als er 1 weggaat komen er 2 voor terug. Zo gaat het ook met de schulden bij de dierenarts. Betaal er één en er komen er twéé voor in de plaats.

Voer is een dagelijks probleem en in de winter het water. Het bevriest al in een uur. Niemand weet hoe het te voorkomen, het vriest in de kennels even hard als buiten.

Op dit moment is het hele gebouw zwaar verwaarloosd. De gemeente laat het lekker waaien en Sanela en haar vrijwilligers hebben absoluut geen geld om ook maar iets te verbeteren.

Elke cent is hard nodig voor voer, sterilisaties, vaccinaties en medicijnen. Iedereen werkt er hard voor maar donaties zijn er amper.

Op de video en foto’s is te zien hoe het plafond eraan toe is. De vrees dat de dieren geraakt worden door vallende balken is reëel. Dat is iets wat in ieder geval voorkomen moet worden.

Het water loopt bij elke regenbui de – toch al koude en vochtige – kennels in.

Geld is er niet voorhanden, hoe kan het ook anders? Maar eigenlijk hoopt Sanela meer containers te kunnen kopen. Er staan er nu 2. Een van 12 meter en 1 van 6 meter. De investering meer dan waard want niet alleen zitten de honden dan droger en warmer maar ook veiliger.

Bovendien kunnen ze deze containers eventueel meenemen als het dak helemaal instort.

En dat is niet overdreven. Een dik pak sneeuw op het dak zou daar zomaar voor kunnen zorgen.

Sanela’s mooie dromen zijn intussen vervlogen. Of misschien toch niet helemaal?

Misschien kunnen wij, samen met onze donateurs zorgen voor, nee niet voor een: ‘ze leven nog lang en gelukkig.’

Maar wellicht wel voor een voorlopige ‘happy ending’?

Help alsjeblieft mee om méér honden uit de gevarenzone te halen en over te brengen naar een warme, veilige container.

Je kan deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 155 ’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

 

Klik HIER voor een update

Zomaar een asiel in Oekraïne: Dim Sirka. Oekraïne is nu volop in het nieuws. Toch stond dit project al gepland vóór de oorlog begon.

We hebben het alleen een paar maanden naar voren gehaald.

Het gaat om 400 honden en ongeveer 50 katten in Kalush, 200 kilometer van de grote stad Lviv. Een stad die opeens iedereen kent en kan aanwijzen op de kaart.

Vlakbij de Poolse grens.

Twee vrouwen beheren het asiel, Natalia Kogut en Lesja Mishka. Ze spreken zelf geen Engels. Maar wij kunnen, behalve met Google translate, ook heel goed met hen communiceren via een Oekraïense vrijwilligster. Zelfs gewoon in het Nederlands. Santa Buka is haar naam, ze komt er zelf regelmatig en doneert soms wat als er weer eens ergens een groot tekort aan is.

Want de honden hebben echt niets daar, geen goede bakjes, te weinig eten, tekort aan vitamines, een groot tekort aan medicijnen...

Eigenlijk is er een tekort aan álles. De bodems van de hokken moeten dringend gerepareerd worden. Als het nog kan want de meeste zijn door-en door verrot. Niet zo vreemd, ze staan regelmatig diep in het water.

De meeste zijn dringend helemaal aan vervanging toe.

Er staan veel openstaande posten bij de dierenarts. Kosten van sterilisaties en voor medicatie voor zieke en gewonde dieren.

Elke maand is het al een groot probleem om stookhout te kunnen inkopen. Van voedzame brokjes eten kan natuurlijk geen sprake zijn. De maaltijden, een soort stoofpot van brood, rijst en slachtafval moet worden gekookt in grote potten boven houtvuur.

Santa Buka vertelt ons:

Soms, bij zware regenval in de herfst of het voorjaar staat het water zo hoog dat alle dieren naar buiten moeten. De meeste staan dan uren, dagen bovenop de hokken.. De arme beestjes leven in grote armoede. Als je daar aankomt met wat hondensnoep of brokjes en je hoort het geblaf en geblaf …

Dan staat je hart even stil.

Ja, ze zitten daar in zeer slechte omstandigheden maar zij krijgen in ieder geval één keer per dag eten. Ze zijn altijd beter af dan degene die op straat moeten wonen. Gelukkig worden de vrouwen regelmatig bijgestaan door vrijwilligers die ook van hun eigen karige loontjes nog eten voor de dieren kopen.

Let wel: dit was allemaal al vóór de oorlog begon….

Wij vonden het toen al genoeg reden om hen een project aan te bieden.

Maar nu, nauwelijks enkele weken nadat de oorlog is begonnen, is de situatie nog honderd keer schrijnender.

Ja, de televisie laat beelden zien van vluchtelingen met hun hond of kat onder de arm.

Helaas is dat maar een halve werkelijkheid.

De schatting is dat maar liefst 75 procent van de mensen zijn weggetrokken met achterlating van hun dier(en). Al die wanhopige honden en katten lopen nu hongerig – en soms gewond – door de straten.

In blinde paniek door het gekrijs van de sirenes en het oorverdovende geweld van de bombardementen.

Meerdere malen per dag, als Natalia en Lesja bezig zijn om de dieren te verzorgen, gaat de sirene weer en moeten ze alles laten vallen waar ze mee bezig zijn en de schuilkelder induiken.

Met steeds de angst dat het asiel getroffen zal worden…

We denken dat het nú de tijd is om deze dieren te helpen. Niet over enkele maanden. Dan kunnen de meeste dieren al verhongerd zijn…

Denken jullie er ook zo over? Steun dan alsjeblieft de dieren in en om Dim Sirka.

Je kan deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 154 ’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Precies 2 jaar geleden ontvingen wij de eerste aanvraag van de Roemeense Nicoleta Ilie uit Focsani.

Destijds had ze nog een gewone baan van 9 tot 5 maar wel al een behoorlijk aantal honden in een opvang zonder naam. Prima voor een klein project, hoor.

Maar de tijd verstrijkt, de wachtlijst krimpt maar niet en steeds weer komt er iets tussendoor dat dringender is.

Ondertussen bleven we haar volgen en contact houden. Soms was er een mogelijkheid om haar wat geld voor voer toe te sturen.

Of een klein bedrag voor enkele hondjes met parvo, gebroken pootjes of andere zaken-die-echt-niet-kunnen-wachten.

Steeds weer kregen we de betaalde facturen te zien, de zakken gekocht voer, foto’s van de geredde hondjes, vóór en ná. Aan vertrouwen geen gebrek maar ja… ál die anderen die het óók nodig hebben… Nicoleta bleef maar geduldig.

En nu?

Een tijd daarna overleed haar opa en liet haar een groot stuk land na. Helemaal geweldig voor haar honden maar… je snapt dat dit ook een opstapje was naar méér honden redden. Het zijn er momenteel liefst 300! Inclusief 11 verlamde dieren die constant veel zorg vragen.

Je ziet zoveel dieren in nood… als je ook maar enigszins kunt, dan rèd je ze toch? Wij wel, jullie ook? Waarschijnlijk zouden er bij ons dan ook steeds meer bij komen.

Nu heeft haar asiel ook een naam: ‘Casuta Lui Azor’. Oftewel ‘Het huis van Azor’ , naar de hond die ze vond op haar trouwdag, een zielig hoopje ellende aan een dikke ketting, precies zoals de meeste Roemeense honden moeten leven.

Je kunt wel stellen dat die trouwdag niet alleen een nieuw begin was voor het bruidspaar maar ook voor Azor.

Nu is haar man de enige die werkt want zelf is ze dagelijks 12 tot 14 uur in haar eigen asiel te vinden.

Nicoleta vroeg om donaties voor een hek… wij hadden het niet…Nicoleta wachtte weer af…

Nu vraagt Nicoleta: please, help alsjeblieft. Als je in Roemenië een dierenhart hebt, is ‘every day a struggle..’ Elke dag is dan een strijd.

We moeten cement laten komen voor in de kennels. En hout voor hokken en voer en stro en… De winter is nog lang niet voorbij.

Ja, lief mens, nu is het tijd voor jou om een gróót project te krijgen. Met zoveel dieren en zoveel moeite…

Jouw dieren hebben het hard nodig.

Hoe dierenhelpers buiten de maatschappij worden geplaatst wordt nog eens duidelijk door het volgende voorval.

Met een aantal zieke en gewonde honden in haar auto stopte Nicoleta bij een apotheker. Ze was een beetje gestrest omdat het druk was in de apotheek en ze op haar beurt moest wachten. Mensen draaiden zich naar haar toe en een ‘heer’ verzocht haar buiten te wachten. Men had last van de hondenlucht die ze om zich heen had…

Dat is de mentaliteit van het gros van de mensen. Zij lopen gewoon door – of zelfs óm - als ze leed zien.

Maar Nicoleta heeft, behalve een groot hart voor dieren óók oog voor mensen in nood.

Zo woont er een oude man op een vuilstortplaats met 30 honden. Hij heeft er voor zichzelf en de honden een ‘onderkomen’ gemaakt van planken en gordijnen. Uitgekotst door de maatschappij. Hij wordt er beschimpt en gepest.

Nicoleta brengt hem regelmatig voer voor zijn dieren. En voor hem een warme maaltijd. Het plan is nu om een container aan te schaffen. Dan mag de man mèt zijn honden op het land van Nicoleta staan.

Het zou een geweldige oplossing zijn voor de man die al bewezen heeft een grote dierenvriend te zijn. Hij en zijn dieren zullen dan binnen de hekken veilig zijn en rust hebben. Eén mooi mens en 30 honden extra geholpen.

Maar het zou ook prettig zijn voor Nicoleta zelf. Dan is er dag en nacht iemand aanwezig tussen alle dieren. Ook dat komt de veiligheid ten goede.

Voor allebei willen wij graag inzamelen.

Wil je ook nu weer helpen? Wij hebben Nicoleta lang genoeg laten wachten...

Je kan deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 153 ’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Ben je gek wanneer je voor dieren in nood zorgt? Ben je gek wanneer je je dag en nacht inzet voor dieren die geen hoop meer hebben, ziek of gewond zijn, in de wachtrij staan om gedood te worden? Gedood, enkel en alleen omdat ze geboren zijn op de verkeerde plaats, in een land waarvan de meerderheid van de mensen dieren haat.

Aleksandra Dokic is een vrouw die in haar land, in Servië als gek wordt beschouwd. Ze woont in een gehuurde kelder van +/- 40 m2 samen met haar 49 geredde katten en 1 blind hondje. Verschillende katten hebben speciale zorg nodig, dieetvoer of medicijnen. Zo verzorgt ze onder andere een poes met verlamde achterpoten, twee blinde katten, een poes met een hartafwijking, een kater met blaasgruis etc.

In de kelder komt geen daglicht binnen. Aan het plafond hangt een lekkende rioleringsbuis waardoor er regelmatig vies water op de grond drupt. Aleksandra 'leeft' er met haar dieren in twee ruimtes, gescheiden door een wandje. Ze kookt op een twee pits elektrisch kooktoestel en haar geïmproviseerde douche staat pal naast het toilet. Het ruikt niet fris in de kelder. De oude kranten die dienen als kattenbakvulling absorberen de geur van de uitwerpselen niet. De ruimte is ook veel te klein voor de vijftig dieren, iedereen leeft op elkaar. De eigenaren van het gebouw doen niets om de kelder leefbaarder te maken, ze willen dat Aleksandra met de dieren vertrekt omdat ze 'overlast' veroorzaakt.

Aleksandra leeft voor haar dieren. Zo redde ze onlangs vier kleine kittens, gevonden in een afvalcontainer, nat van de regen, vuil en hongerig. De kleintjes waren nog geen vier weken oud. Dieren castreren/steriliseren gebeurt nauwelijks in Servië, het is makkelijker om de kittens en pups letterlijk 'weg te gooien' in vuilbakken of in het water, te dumpen in het bos of veld, al dan niet in een vuilniszak. Aleksandra heeft de kleintjes meegenomen en ze met de papfles grootgebracht, waarbij haar toiletruimte diende als quarantaine.

Een ander voorbeeld is de blinde kater Johnny. Deze jongen lag in elkaar gedoken tegen de muur van een gebouw. Gewond, bloedend uit zijn mond en zijn ogen en doodsbang. Hij was aangereden door een auto. Toen Aleksandra hem benaderde, sprong hij in paniek door een raam het gebouw binnen. Met veel moeite kon ze het getraumatiseerde dier redden. Hij bleek blind te zijn geworden door de aanrijding. Ze noemde hem Johnny. Ze gaf hem een naam, ze gaf hem liefde, haalde hem uit de anonimiteit.

Dan is er nog de 'hoarder', de kattenverzamelaar, een man die niet voor zichzelf kan zorgen, maar toch alle katten van de straat haalt, ook al heeft hij geen geld om ze eten te geven of verzorging, laat staan om de dieren te steriliseren. Hij woont in een vreselijk vervuild huisje en laat bijna niemand binnen. Aleksandra won langzaam zijn vertrouwen waardoor ze de katten een beetje kan helpen.

Aleksandra zorgt ook voor verschillende kolonies straatkatten in de stad, laat ze steriliseren/castreren, deelt voer uit en brengt ze zo nodig naar een dierenarts, als er geld is. De dierenhaat onder de Servische bevolking is groot. Katten en honden worden als 'plaag' beschouwd en mishandeld, aan hun lot overgelaten, weggejaagd of gedood. Een aantal maanden geleden is een kolonie zwerfkatten waar Aleksandra voor zorgde, vergiftigd door buurtbewoners. Twaalf dieren werden gedood, één rode kater heeft het overleefd. Eén van de dertien. Aangifte doen, de politie inschakelen, het is zinloos, de meeste mensen zijn blij dat de dieren 'opgeruimd' zijn.Wij raden u aan uw favoriete tandenborstel te kopen tegen super lage prijzen met gratis verzending, en u kunt uw bestelling ook dezelfde dag ophalen in de winkel.

De situatie voor Aleksandra wordt steeds dringender. Ze kan niet in de kelder blijven. Ze wordt bedreigd door de buren en eigenaren, ze dient te vertrekken want anders …

Maar ze kan nergens heen. Niemand wil haar een pand verhuren vanwege haar dieren. Op hulp van de overheid hoeft ze niet te rekenen, integendeel. Wanneer de gemeente na een juridische procedure de kelder ontruimt, nemen ze alle dieren in beslag en plaatsen hen in het gemeente 'asiel'. Zonder medische zorg zullen de meesten het niet lang overleven, zeker de zieken niet. Uiteindelijk wacht elk van hen de dood en niet op een humane manier. De katten van de hoarder wacht hetzelfde lot wanneer er niet snel hulp komt. Als hij ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard, worden al zijn dieren afgemaakt.

Er moet een plek komen waar alle dieren terecht kunnen. Een vrijstaand huis of gebouw met minstens drie aparte ruimtes: een quarantaineruimte en twee aparte kamers om twee groepen katten te huisvesten, rekening houdend met hun karakter en zorgbehoefte. Een stuk grond kopen en iets bouwen duurt te lang, de tijd dringt. En er is geld nodig. Een gemiddeld maandloon in Servië ligt rond de 500 euro. De kosten voor levensonderhoud zijn dubbel zo hoog als in Nederland of België. Gelukkig opent geld, ook in Servië, nog steeds deuren.

Aleksandra is niet gek. Ze is in haar land een van de weinige mensen met een hart voor dieren. Ze strijdt voor hen, elke dag, ondanks alle tegenwerking van haar omgeving en van de overheid. Wij kunnen haar steunen, haar laten voelen dat ze niet alleen staat in die strijd. Wij laten Aleksandra en haar dieren niet in de steek!

Help je mee? Iedere bijdrage, hoe klein ook, betekent heel veel voor Aleksandra en haar dieren.

Je kunt haar direct helpen door een bedrag over te maken naar

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. HP 152

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Het is zeker nooit de bedoeling om onze dierenhelden na één project te laten vallen. Wij blijven hen volgen. Jammer genoeg kunnen we meestal niet méér doen.

Toch gaan we nu een klein extra project maken voor Dalida Kozlic in Bosnië. Omdat de nood bij haar weer eens ondraaglijk hoog is.

Trouwe lezers herinneren zich haar wel. Een dierenrechtenactivist die al jong wist dat ze advocate wilde worden om meer voor de dieren te kunnen betekenen.

Ze had zich echter niet gerealiseerd dat ze daarmee een heleboel mensen, bedrijven en zeker de overheid tégen zich zou krijgen, die haar simpelweg geen opdrachten gunnen. Het is dagelijks vechten voor haar bestaan.

Ze werd en wordt tegengewerkt, bedreigd, getreiterd en is zelfs al eens flink mishandeld. Zij en haar vader werden regelmatig geprovoceerd, onder andere door voor hun ogen zomaar honden dood te schieten, zonder een enkele reden.

Haar vader trok zich alle ellende zo aan dat hij jaren kampte met hartproblemen en is bijna 1 jaar geleden aan een hartinfarct overleden. Niet alleen geestelijk een enorme klap voor Dalida en haar moeder maar er was meteen een groot probleem bij.

Haar ouders hadden namelijk een flink deel van de geredde honden bij hen thuis in opvang. Er was nauwelijks tijd om de begrafenis te regelen of om te rouwen.

Op stel en sprong moesten vrijwel alle honden gaan verhuizen naar de - te kleine - opvang van Dalida. Haar moeder was, ook fysiek, niet in staat om het grote aantal dieren in haar eentje goed te verzorgen.

Nu huizen er nog 28 honden en 10 katten bij moeder en meer dan 100 honden bij Dalida zelf.

Een ongeluk komt nooit alleen. Nauwelijks was het immense karwei achter de rug en de kosten van de hele verhuizing nog niet eens afbetaald of de moeilijkheden stapelden zich weer op.

Ditmaal in de vorm van ernstig zieke en gewonde dieren. De één na de ander. Grote honden met grote problemen die voor grote rekeningen bij de dierenarts zorgen..

Uitgebreide onderzoeken moesten worden gedaan, bloedtesten, scans, röntgenfoto’s, echo’s. Operaties werden verricht, pins werden in poten gezet, dieren moeten lang in de kliniek verblijven, hebben daarna nog therapie nodig.

En alsof dat nog niet genoeg was kwam toen ook nog het natuurgeweld. Stormen, zware regenval en overstromingen in heel Oost-Europa.

Bijna elk asiel dat wij kennen, van Polen tot Roemenië heeft schade opgelopen. De beelden staan ons nog steeds bij. Ondergelopen hokken, gebouwen, diertjes tot hun knietjes in het steenkoude water en de modder. Maar omdat de ellende zo omvangrijk was, konden wij niet veel doen om te helpen.

Dalida heeft echter niet een gewone afrastering om haar asiel maar een stenen muur. Die muur werd door het water half onderuitgehaald en, geld of niet, de situatie werd zo gevaarlijk dat het wel gerepareerd móést worden. Dat betekende de inzet van groot materieel en het bestellen van gravel (fijn grind) om te zorgen dat de grond niet nog verder weg zou spoelen.

En dus is er nu gewoon geen geld voor andere noodzakelijke dingen, zoals voer en stro.

Op 6 december kwam er nog een heel grote hond in nood binnen. Een ‘Central Asian Shepherd Dog’. Een prachtig bakbeest dat zwaargewond was omdat hij was misbruikt in hondengevechten.

Wij wisten het ook niet maar in Bosnië schijnen juist gevechten plaats te vinden met dit soort honden. Misschien omdat men gevechten met zulke grote rassen spectaculairder vindt?

In ieder geval kon Dalida ook dit dier niet in de steek laten.

Een enorme rekening staat op haar te wachten. En nee, we kunnen die vast niet helemaal voldoen.

Maar misschien kunnen we wel zorgen dat er nog iets overschiet voor voer. Niet alleen voor de honden van Dalida maar ook voor de talloze zwervertjes in haar omgeving.

Want de ijzige winter in Bosnië is al stevig ingezet en duurt nog heel lang.

Je kan deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 89’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

Alle dieren tellen voor Ravi in India.

Weer een project in India. Dat is niet voor het eerst en ook niet voor het laatst.

Het blikveld van Dierennood houdt niet op bij de grenzen van Europa.

Dat weten jullie en we zijn er heel blij mee dat jullie daar ook zoveel begrip voor hebben.

Onze slagzin is toch: ‘grenzeloze dierenhulp’. Dat houdt ook in dat de hulp niet ophoudt bij huisdieren alleen.

Wat een ander misschien schaart onder ‘vee of hobbydieren’, met andere woorden, koeien of geitjes en konijntjes; het is ons om het even, alle dieren tellen.

Iedereen die ooit in de gelegenheid is geweest om dit soort dieren van nabij te leren kennen, weet wat we bedoelen.

Alle levende wezens zijn gelijk in hun emotie. Ze voelen angst en pijn en snakken naar liefde.
Photo's vergroten als je erop klikt. (Niet op mobiel)

Zo komen we deze maand bij ‘People for Animals Trust/India’ In Faridabad. Opgericht door Ravi Dubey in 2007. Het aantal dieren binnen de muren: 550 maar liefst. En daarbuiten een gigántische hoeveelheid aan allerlei diertjes en dieren die afhankelijk van hen zijn.

En ja, er worden dieren gesteriliseerd, geadopteerd en ook ja, ze proberen uit alle macht mensen en overheden bewust te maken van het feit dat dieren gewoon wezens zijn met gevoel. Heel véél gevoel zelfs.

Toch blijkt het daaraan te schorten. Hoewel wij, hier in het westen, niet beter weten dat de koeien dáár allemaal heilig zijn en met respect worden behandeld, toch schijnen er veel sujetten te zijn die dat besef nog niet hebben meegekregen.

Daarom zijn veel foto’s uit India gewoon te heftig om op onze website te delen… Wat denk je bijvoorbeeld van koeien met zuur overgoten…

Wat moeten die arme dieren lijden en wat moeten ze blij zijn dat Ravi en zijn team hen helpt ...

Wij kunnen nu wel foto’s plaatsen van dieren die geholpen zijn maar we durven het, voor jullie nachtrust, niet aan om datzelfde dier te laten zien zoals Ravi haar aantrof. Het lijkt nu dus niet zo heel erg maar geloof ons als wij zeggen dat het dier er verschrikkelijk aan toe was.

Met alle andere dieren idem dito. Wat te denken van het hondje Mohini… Gewoon onmogelijk om een voor/na foto te laten zien.

2 poten geamputeerd. Daarom alleen een na-foto. De rest kun je erbij denken. Of doe het maar niet …

Bij al deze dieren gaat het niet alleen om voer. Was het maar waar. Natuurlijk moeten al die dieren, ook die gewoon op straat leven, water en voer krijgen. De hoge kosten van Ravi en zijn team zijn echter voornamelijk bedoeld om al die gewonde dieren te helpen. Of het nu door de talloze ongelukken komt die om de haverklap gebeuren in de drukke smalle straten of door ‘menselijk’ toedoen.

Geen dag, geen moment gaat voorbij zonder zichtbaar dierenleed. Dit project is niet voor niets door ons uitgekozen!

Wij hebben Ravi al lang geleden een project beloofd. Zijn mensen doen zo ontzettend hun best. Zo geven zij ook voorlichting en vaccineren ze tegen rabiës (hondsdolheid) waar de mensen erg bang voor zijn. De angst voor hondsdolheid is namelijk één van de – vele – redenen waarom dieren worden gedood.

Naast het dagelijkse voeren van honden, katten en koeien, rondzwervende paarden en ezels, voeren ze ook dagelijks grote kolonies apen in de nabije omgeving.

En, waarschijnlijk het meest onontbeerlijk, is hun project ‘Summer LifeLine’. Elke dag worden vele troggen gevuld met vers water in de loeihete en gortdroge zomers van India. Het lijkt misschien een kleine moeite, maar water is daar niet gratis en zóveel water kost ook veel geld. Maar het is zeker van levensbelang.

De afwezigheid van schoon drinkwater leidt tot de uitdroging en tenslotte de dood van duizenden zwerfdieren en vogels in de stad.

We vroegen nog even naar het verlanglijstje van Ravi.

En hij noemde een simpel lijstje.

Op 1 staat: vrijwilligers, daar zijn er altijd te weinig van. Net als donateurs natuurlijk.

Verder is hij eigenlijk best bescheiden:

Geld voor sterilisaties en vaccinaties.

Een zak rijst, tarwe, sojabonen, veevoeder.

Verf en witkalk voor binnen en buiten.

Energiebesparende lampen.

Schoonmaakartikelen zoals zwabbers, bezems, handdoeken en dweilen.

En een ‘autoclave’ om medische instrumenten te steriliseren.

Geloof ons maar, lieve hardwerkende mensen in Faridabad, onze donateurs gaan zorgen dat de laatste 6 wensen uit gaan komen.

Je kan deze dieren ook helpen door een bedrag over te maken naar

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'HP 150'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Klik HIER voor een update

En gelukkig niet alleen voor ons. Door alle reacties van jullie op de Facebook van Dierennood weten wij inmiddels dat wij en jullie er hetzelfde over denken.

De dierenopvang ‘Stajnia Benek’ is zo’n bijzondere plek, maar ook de oprichter Michał Bednarek vinden wij een heel bijzonder mens. Hij heeft als tiener al samen met andere enthousiaste mensen van de Poolse stichting ‘Viva!’ paarden van de slacht gered en hij was altijd bereid om ieder dier (en ieder mens) te helpen.

Deze opvang Stajnia Benek is zijn ‘kind’, zijn passie en zijn hele leven... Het zijn niet allemaal zwerfdieren, deels zijn het slachtdieren die zij redden en een tweede kans geven...

Michal’s Stichting 'Stajnia Stowarzyszenie Benek’, te vinden op Facebook onder deze naam, gevestigd in Szewce in Polen, biedt al vele jaren zorg en levenslange opvang voor dieren, voor wie niemand meer wil zorgen. Paarden die naar de slacht moesten omdat zij al oud waren of wat kreupel liepen, boerderij- en huisdieren, die door de eigenaren mishandeld werden en ook exoten zoals kamelen en een struisvogel.

Of wilde dieren uit de dichte bossen in Polen zelf, bijvoorbeeld een lynx met 3 poten, wisenten (Europese bizons) en zelfs stekelvarkens. Soms vinden paarden, honden of katten wel een nieuw baasje maar de meeste dieren blijven voor de rest van hun leven bij Michal. Het aantal dieren is variabel.

Zo vangen ze ook wilde dieren op zoals vossen en egeltjes na b.v. een verkeersongeluk. Na revalidatie worden deze weer in het wild vrijgelaten als dat enigszins mogelijk is.

Plaatjes vergroten als je er op klikt. (niet op mobiele telefoons)

Dit is zomaar een opsomming van de nu aanwezige dieren:

197 paarden, 20 koeien, 3 kamelen, 4 wisenten, 2 watussi-runderen, 28 geiten, 20 schapen, 4 ezels, 2 wallaby's, 36 vossen (fokdieren van de bontindustrie en wilde vossen), 100 kippen, 15 ganzen, 4 lama’s, 1 alpaca, 2 guanaco’s, 2 stekelvarkens, 4 meerkatten, 6 chinchilla's, 3 ringstaartmaki's, 30 papagaaien, 10 ooievaars, 6 zwanen, 5 pauwen, 6 varkens, 24 honden en 18 katten.

Ja, wij moesten ook even opzoeken wat een guanaco is. Het blijkt een soort lama te zijn.

Zoals je ziet zijn er ook oud-circusdieren bij.

Bijvoorbeeld de kamelen Rasid en Narin. Waarom verkoopt iemand kamelen voor de slacht? Zij waren niet oud en ook niet ziek. De reden is even simpel als bizar. De dieren moesten kunstjes doen in het circus.

Maar hun trainer vond ze niet zo slim, ze hadden moeite om de trucs te leren en ze luisterden ook niet goed genoeg. Volgens die trainer had hij dus een hele goede reden om ze naar de slachterij te sturen.

Of Mikolaj, de stier. Er kwam een telefoontje van een bezorgde dierenvriend. Zijn buurman, zo vertelde hij, was zwaar alcoholverslaafd en liet zijn koeien aan hun lot over. Ze waren broodmager, stonden op een kaal stuk grond, hadden geen water of eten en loeiden de hele dag. Hij werd er gek van.

Bij aankomst was al snel duidelijk dat de dieren dringend hulp nodig hadden. Voor de koeien werd gelukkig al snel een betere plek gevonden maar voor stier Mikolaj kwam geen gegadigde. Michal besloot, ondanks gebrek aan ruimte en geld, dat hij het dier nog een kans wilde geven.

De stier was intussen te zwak om op zijn poten te staan, volkomen uitgedroogd. Hij moest zelfs liggend vervoerd worden. De dierenarts constateerde dat het geen 24 uur langer had moeten duren. Zijn revalidatie heeft maanden geduurd maar nu is hij een happy stier die volop van zijn nieuwe goede leven geniet. En vast alweer vergeten is dat hij tussendoor nog even ‘ontmand’ is.

Och en dan Malwina, een oudere merrie. Haar voornaamste doel in het leven was geweest om drachtig te worden. Elk jaar een veulen krijgen om verkocht te kunnen worden.

En nu stond ze daar, met het hoofd naar beneden. Ze liep zeer mank, was vel over been en haar vacht had alle glans verloren. Overduidelijk had haar eigenaar haar altijd het goedkoopste voer gegeven en haar verder verwaarloosd.

Toch bleek dit haar redding. Want om toch nog zoveel mogelijk geld op te brengen bij de slager probeerde de eigenaar haar nog wat vet te mesten. Toen Michal haar vond had ze nog slechts 1 week vóór ze naar de slacht zou gaan.

Nu mag ze uitrusten en de rest van haar leven slijten in de stallen en op de weides. Ze blijkt zo rustig en lief, ze zou een perfecte pony zijn om, met een paar andere geselecteerde paarden, aan de hippo-therapie met gehandicapte kinderen mee te doen. Maar eerst heeft ze zelf nog revalidatie nodig en natuurlijk krijgt ze daar alle tijd voor.

En zo zijn er vele verhalen. Genoeg om te bundelen in een boek. Lieve mensen, deze bijzondere opvang Stajnia Stowarzyszenie Benek moet gewoon dóór kunnen blijven gaan.

Maar hun financiële situatie is nu ronduit dramatisch - steunende bedrijven staan op het punt om failliet te gaan of zijn dat inmiddels al, er komen steeds minder donaties binnen en de voorraad voer strekt hooguit voor 1-2 weken...

Ze waren gedwongen om de enige betaalde medewerker te ontslaan. Op dit moment werkt er niemand in loondienst en Michal en zijn vrijwilligers hebben nooit om geld gevraagd. De enige ‘hulp’ die ze hebben is een hele oude trekker maar niemand weet hoe lang die het nog blijft doen...

Natuurlijk is dat een groot probleem maar zij liggen voornamelijk wakker van de vele andere problemen. Hun voornaamste zorg is om de dieren te kunnen blijven voeren en zo veel mogelijk beestjes en beesten te kunnen blijven helpen.

Zo zijn er iedere maand minimaal 4 (!) vrachtwagens hooi nodig. De veterinaire zorg is ook zo’n hoofdbreker. Zoveel paarden en megagrote dieren als kamelen en wisenten neem je niet even mee naar het spreekuur van de dierenarts... En medische zorg aan huis is dubbel zo duur, als op het spreekuur komen...

Michal was destijds vol goede hoop begonnen met het uitbouwen van de stallen, iets waardoor veel dieren een stuk gelukkiger zouden worden maar momenteel ligt alles al meer dan een jaar stil.

Zodra er weer wat geld overblijft gaat hij graag weer aan de slag. Vóór de coronatijd konden ze nog wat bijverdienen met workshops, lezingen en presentaties voor kinderen over ecologie en dierenbescherming. Ach, we blijven maar herhalen: het leven van helpers en dieren is er in en na de coronacrisis niet eenvoudiger op geworden.

Nu is het elke dag extra hard werken en geen idee hebben of er morgen nog wel genoeg eten of hooi is.

Stel je eens voor: zoveel verschillende en vooral gróte dieren. Allemaal hebben ze een ander dieet en andere behoeften. Dan kom je er niet met een paar honderd kilo brokjes...

Om over de – enorme – dierenartskosten nog maar te zwijgen.

De ochtenden beginnen al vroeg met voeren, medicijnen toedienen, verbanden wisselen. Dan niet alleen maar ‘gewoon’ hard werken maar het is zeker ook fysiek zwáár werk om alle hokken, kooien en stallen schoon te maken.

Er is nauwelijks tijd om iets extra’s te doen of om de dieren aandacht te geven, de dag is zó om. Dan is het alweer tijd voor het volgende rondje voeren en medicijnen geven.

Michal zegt:

Maar aan het eind van de dag zijn we blij en trots dat het ons weer is gelukt. Ja, we zijn doodmoe, vaak te moe om te slapen en dan nog houden allerlei zorgen ons wakker. We blijven 's nachts maar piekeren en malen...

Tot overmaat van ramp hebben de laatste onweersbuien, zeer zware windstoten en heel veel regen voor nóg meer ellende gezorgd.

Veel daken van stallen moeten snel gerepareerd worden i.v.m. ernstige lekkages. Ook blijken de vloeren van een aantal stallen zo vermolmd dat ze dringend vervangen moeten worden voordat de natte herfst en ijskoude winter weer begint.

Zoveel verschillende soorten prachtdieren, die laten wij met ons allen toch niet in de steek!

Want alle beestjes tellen mee, toch?

Mogen wij weer op jullie steun rekenen om deze 'Ark van Noach' te kunnen laten voortbestaan?

Help je mee?

Maak ajb vandaag dan nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 147'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: