Klik HIER voor een update

Voor Selma Ersan Cakir geldt vooral het woord ‘hoop’.

Iedere morgen gaat ze al vroeg hoog de bergen in, waar honderden honden – en vergeet de katten niet – ongeduldig wachten op haar komst. Als ze even fluit komen er al een aantal kwispelend naar haar toe.

Maar veel honden zijn verwilderd door het totale gebrek aan menselijk contact en komen pas echt tevoorschijn als Selma straks weer wegrijdt en ook voor hen wat voer achterlaat.

Elke dag weer hoopt Selma dat ze genoeg eten heeft, geen zieke dieren bespeurt, geen gewonde of hinkende dieren. En liever niet wéér nieuwe pups en kittens. Ze hoopt zelfs dat het aantal vlooien en teken dit jaar meevalt.

Selma heeft haar jeugd doorgebracht in Rotterdam maar woont nu in Mersin, Turkije. Niet gewend om in Nederland zoveel dierenleed te zien begon ze al gauw met het verzorgen van al die arme zwerfdieren daar.

Ook op diverse plekken tussen armoedige flatgebouwen en in parkjes. Dit tot grote afschuw van de lokale bevolking, die Selma met de nek aankijkt.

Joyce ter Waskorf probeert hier in Nederland voor haar donaties te verwerven maar desondanks moeten de honden nog te vaak hun maag met brood vullen.

Wij van Dierennood weten maar al te goed hoezeer het wel en wee van een hulpverlener en zijn of haar dieren onder je huid kan kruipen. Vooral als je er dagelijks mee bezig bent. Hoe je meeleeft, samen blij, bezorgd of intens verdrietig kunt zijn.

Joyce kan niet voor adopties zorgen maar probeert slechts ter plekke te helpen met voer, sterilisaties en medische zorg. Selma heeft namelijk geen opvang en woont zelf in een appartement. Zo wordt het bijna onmogelijk om de dieren te socialiseren. Het gros van de dieren zou sowieso nooit aan een leven in huis kunnen wennen.

Hoop was er ook in de vorm van een hondje. Een wit, beeldschoon meisje met een pijnlijk gebroken poot. Het kon niet anders of Selma noemde haar ‘Hope’ (zie onderstaande foto).

Selma bracht haar naar haar dierenarts Memhet, waar het diertje geopereerd werd. Het leek allemaal zo goed te gaan. Hope bleef lief stilliggen, was geduldig en gehoorzaam. Maar na een paar dagen kreeg ze koorts en wilde niet meer eten of drinken. Selma bezocht haar dagelijks in de kliniek en droeg haar op een gegeven moment naar buiten om wat met haar te zitten, haar moed in te spreken en haar vast te houden. Het leek wel of Hope daarop had gewacht. Een zucht en een zacht kreuntje... Hope stierf in de armen van een huilende Selma.

De foto die op het moment van de redding gemaakt was staat nu symbool voor het bewonderenswaardige werk voor de zwerfdieren in de Turkse bergen. Een mooier monument van de hoop is er niet.

Goddank hebben ze een geweldige dierenarts. Die man is een unicum in Turkije. Memhet Tabur rijdt regelmatig mee de bergen in om dieren in te vangen voor sterilisaties en gewonden te helpen.

Een sterilisatie kost eigenlijk 40 euro, voor Turkse begrippen spotgoedkoop. Maar Memhet weet dat er geen geld is en heeft nu toegezegd dat hij er 2 voor de prijs van 1 wil doen. Hij ziet immers met eigen ogen het leed dat op zijn tafel belandt. Voor 20 euro dus wordt het dier ook nog gevaccineerd, ontvlooid en ontwormd. En krijgt een label in het oor.

Maar helaas zijn er nog maar enkele dieren geholpen. Door financieel gebrek komt men niet verder. Soms zit er nog geen 100 euro in kas maar hoopt Selma dat Memhet het ‘op de pof’ wil doen. Uitgestelde betaling voor zijn diensten dus.

En daar heb je het woord weer: HOOP. Maar nu hopen wij met haar mee!

Hoop dat wij Selma samen met jullie meer armslag kunnen gaan geven.

Hoop dat zij daadwerkelijk ons en jullie respect en liefde zal gaan voelen.

Hoop dat we zelfs ook vlooien- en tekenbanden kunnen gaan bekostigen.

Hoop dat we voldoende donaties binnen krijgen voor voedzame brokjes.

En zeker hoop op meer begrip voor deze en andere zwerfdieren, waar dan ook ter wereld.

Hoop moet worden gekoesterd.

Want HOOP is het laatste dat je verliest….

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 78'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Haar schoondochter Nadja heeft haar aangemeld. Al lang geleden dus. Die helpt haar zoveel mogelijk en zorgt o.a. voor bemiddelingen en aandacht op sociale media.

Niet dat het veel zoden aan de dijk zet maar elk dier dat geadopteerd wordt is er één. Want, zo zegt Nadja, in ons land zijn de gemeenteasielen ronduit misselijkmakend. De dieren zijn er slecht aan toe en worden na 2 weken gedood, als ze niet vóór die tijd al uit zichzelf bezweken zijn.

Ze zitten in veel te kleine kennels die dagenlang niet worden schoongemaakt en water en voer worden nogal eens ‘vergeten’.

Het is gewoonweg verschrikkelijk hoe er in ons land met dieren wordt omgegaan. Er zijn zelfs honden die uit pure wanhoop een gat in de betonnen vloer proberen te graven en hun poten tot bloedens toe pijn doen.

We hebben foto’s gezien dat een dier al centimeters diep was gevorderd…

Nu is ze een prachtige trotse hond die elke dag meer zelfvertrouwen krijgt.

Nadja geeft hoog op over haar schoonmoeder:

Maja probeert altijd zelf zoveel mogelijk te zorgen voor alle kosten. We hebben verschillende instanties om hulp gevraagd maar er zijn hier in Servië geen donaties of subsidies verkrijgbaar voor honden of katten.

De uitgaven worden met de dag hoger, de prijzen stijgen, het aantal dieren stijgt…

En ook hier de bekende klacht: we krijgen geen restjes meer van restaurants, particulieren of schoolmaaltijden.

We hebben nood aan alles.

Nadja beschrijft uitvoerig hoeveel geld ze aan de noodzakelijke parasietenbestrijding uit moeten geven en we zijn verbaasd als ze vervolgens vertelt dat een sterilisatie 30 euro kost maar dat de dierenarts heeft gezegd dat hij voor een zwanger teefje maar 15 euro rekent. Dus… als ze nu zorgt dat het dier zwanger raakt dan kan ze de helft besparen…

Soms is een teefje inderdaad al zwanger maar om daar nu expres voor te gaan zorgen…dat gaat wel erg ver. Vinden de dames gelukkig ook.

We krijgen ook een bankafschrift van vorig jaar te zien. Daarmee bewijst ze dat ze in het hele jaar precies 3 donaties heeft gekregen. 1x 25,51 euro, 1x 34 euro en 1x 50…

De lijst met uitgaven is vele malen langer. Met o.a. dure medicijnen tegen hartworm en parvo. Hondenziektes die heel veel voorkomen.

En de honden die ze redden hebben nooit eerder een vaccinatie gehad in hun leven.

Nadja besluit: “So here we are, trying to make a change…”

En eigenlijk is dat precies ook ons motto: ‘Hier zijn we, we proberen een verandering te bewerkstelligen…”

Het klinkt beter in het Engels…

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 77'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Jullie hebben het al gemerkt dat wij tussen de nieuwe aanvragen ook met wat eerdere hulpprojecten op herhaling gaan. Gewoon omdat er helden tussen zitten, die jullie en onze aandacht opnieuw erg verdienen en weer hard nodig hebben.

Een man die we al jaren bewonderen, niet alleen om zijn grote dierenliefde in het algemeen, maar mede om zijn moedige reddingen is Milan Stojanovic. Wij zien regelmatig zijn video’s voorbijkomen en houden soms de adem in.

Hij kruipt in riolen, laat zich zakken in smalle en diepe putten, wordt gebeten door doodsbange honden, maar altijd weer weet hij ze te pakken te krijgen. En natuurlijk in veiligheid te brengen waarna de dieren al snel door hebben dat hij helemaal geen enge man is, maar hun grote redder.

(plaatjes vergroten als je erop klikt)

Zijn naam is Milan Stojanovic, zijn asiel is Mladenovac Shelter in de gelijknamige plaats in Servië. Op dit moment (maart 2024) wonen er 330 volwassen honden, 20 pups en 15 katten.

Voor al die kleintjes is niet alleen speciaal (= duur) puppyvoer nodig, maar ze moeten ook regelmatig worden ontwormd en gevaccineerd. En als ze wat ouder worden ook gesteriliseerd natuurlijk.

Bovendien, jullie weten het zo langzamerhand, vrijwel alle honden komen in slechte toestand binnen dus de dierenartskosten rijzen de pan uit. De schulden worden nooit eens minder en de zorgen ook nooit.

Milan is altijd bereid om te helpen. Niet alleen zijn eigen dieren in zijn asiel en in de wijde omgeving, maar ook andere dierenhelpers.

Zo vroegen wij hem onlangs om advies hoe de oude Zeljko het beste geholpen kon worden met het repareren van het dak. Zie ons Kleine Project 116 hiernaast.

Direct gaf Milan aan, dat hij ging kijken hoe dat het beste kon gebeuren en op zoek zou gaan naar iemand die die reparatie voor Zeljko kan uitvoeren.

Terwijl andersom in Servië vrijwel niemand hem helpt... Hij krijgt dan ook bijna geen donaties binnen.

Bekijk in elk geval een van de video's hieronder om een idee te krijgen van Milan's werk
Professioneel geproduceerd met hoge kwaliteit beeld en geluid.

Hij is al bijna twintig jaar grandioos bezig voor al die dieren in nood. Dag en nacht gaan zijn zijn reddingen door en het vele, vele andere werk. Al sinds 2005!

Toentertijd werd elk dier dat van straat werd gehaald door de overheid dezelfde dag nog bruut vermoord. In die tijd is Milan begonnen met redden en al gauw had hij er 75.

Doden is sinds 2009 niet meer de gang van zaken, maar dat betekent helaas wel dat de gemeenteasielen overvol zitten en een regelrechte hel zijn voor ieder dier dat daar terecht komt.

Het enige wat Milan nog overeind houdt is de hoop. Hoop op een betere toekomst zowel voor het asiel als voor de dieren.

Hoop op een bijdrage van iemand.

En elke dag is er ook weer de hoop dat er iemand langs komt en een dier mee naar huis neemt. IJdele hoop in een land als Servië.

Of dat er iemand reageert op de berichten die op zijn Facebook zijn geplaatst. Iemand die een kleinigheid stort of – nog veel beter – een hond of kat adopteert.

Kijk eens op zijn Facebook en bewonder deze man zoals wij hem bewonderen. Zie zijn dagelijkse reddingen en je kunt niet anders dan het met ons eens zijn.

Maar de meeste dagen is hij al blij als hij aan het eind van een lange dag alle dieren een eenvoudige maaltijd kan geven en kijkt dan naar ze in het besef dat zijn vierpoters tenminste droog en veilig kunnen slapen.

Want in de ogen van de dieren is het geen asiel maar een veilige plek om in te wonen, voor vele de rest van hun leven...

Daarom zeggen wij vaak: 99% van de mensen komt nooit in een (buitenlands) asiel en eveneens 99% van de dieren komt daar nooit meer uit…

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 118'

en wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje.

De Nederlandse Betty van der Burgt bezocht haar een aantal malen en werd zo betrokken bij de opvang dat ze 8 maanden geleden haar boeltje heeft gepakt en nu midden in het asiel woont.

Heel welkom omdat Svetlana ook nog een voltijdse baan heeft. (Hoe doen ze dat toch? Hardwerkende duizendpoten zijn het allemaal)

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 76'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Al deze dieren heeft zij gered van de straat of meegenomen uit een asiel bij haar in de buurt.

In haar schaarse vrije tijd kun je haar vinden in dit asiel om te helpen met het verzorgen van de dieren en het schoonmaken van de hokken. Op koude dagen kookt zij in rijen grote ketels eten voor de 250 honden die er zitten.

Ze worden allemaal door haar geaaid en geknuffeld en krijgen liefde en aandacht van deze lieve zachte vrouw wiens leven volledig in het teken van de dieren staat.

Elke ochtend en elke avond, zomer of winter, dag in dag uit, gaat ze op pad.

Haar auto is dan gevuld met zakken voer om alle straathonden en katten die ze tegenkomt te kunnen voeren.

Tijdens koude avonden neemt ze emmers met gekookt voedsel mee, bestaande uit rijst of pasta met kip en groenten, om de dieren iets extra’s en warms te kunnen bieden.

De meeste honden kennen haar goed en komen op gezette tijden naar haar straat om hun portie eten en de bijbehorende knuffels in ontvangst te nemen.

Enkele van de alleroudste of zwakste honden slapen in de koude maanden in haar auto, warm gehouden door vele dekjes en dekentjes om in ieder geval één nacht veilig te kunnen slapen zonder regen, sneeuw of gure wind.

In de ochtend, na nog een maaltijd, moeten ze weer de straat op maar wel met een gevulde maag. Zodat ze er die dag weer tegen kunnen.

Zodra er een plekje vrij is in het asiel of bij haar thuis neemt Oana de oudste of de zwakste mee om te zorgen dat die dan veilig is en probeert ze zelfs een adoptiegezin te vinden in Roemenië of in het buitenland.

Menig dier heeft zo alsnog een eigen huis gevonden.

Als wij het verhaal horen over deze vrouw met haar betrokkenheid en inzet besluiten wij haar te helpen en een Klein Project aan haar te wijden. Haar werk is te belangrijk om geen helpende hand te bieden.

En dan… krijgen wij eind 2020 het verschrikkelijke nieuws dat geheel onverwacht haar man Catalin overleden is…… Net 50 jaar jong.

Oana blijft alleen achter met hun 23 honden maar moet vanaf nu de belangrijkste bron van inkomsten missen! Een moeilijke tijd breekt aan!

Wij begrijpen meteen dat dit trieste gebeuren de situatie alleen nog maar schrijnender maakt en dat ze onze hulp meer dan ooit nodig heeft.

Tijd om te rouwen heeft ze niet want ze moet dringend op zoek naar een kleiner en goedkoper huis en, heel belangrijk, op zoek naar een baan. Ze wil en kan haar eigen honden en de dieren op straat niet in de steek laten. Het zijn juist die dieren die haar troost geven in deze moeilijke tijd en haar de kracht geven om verder te kunnen gaan.

Het is zo belangrijk dat deze vrouw haar geliefde dieren kan behouden en blijven verzorgen. Maar ook dat de honden en katten op straat in deze koude maanden en in de toekomst gewoon op haar hulp kunnen blijven rekenen.

Wij weten wel zeker dat wij weer op jullie kunnen vertrouwen en dat we er samen voor kunnen zorgen dat zij dóór kan gaan met het geweldige werk dat zij al zoveel jaren doet.

Hoe mooi zou dat zijn!!

Echt opkomen voor de allerzwakte dieren... Dat doet Oana...

Zullen wij haar gaan verrassen met mooie donaties?

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 74'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.